Belgie

Na een lange stilte een nieuw verhaal. Waarom het zo lang geduurd heeft weet ik eigenlijk niet. In ieder geval werd er dit jaar tot nu toe niet gevaren. Maar nu weer wel. De bedoeling is heel Vlaanderen te bekijken, alle middeleeuwse steden zoals Brugge, Gent, Antwerpen, Brussel, Lier, Hasselt, Leuven en wat we verder nog tegen komen.
As ik dit schrijf zijn we net aangekomen in Zeebrugge vanuit Vlissingen. Om de stroom mee te hebben ging de wekker om 5 uur ’s ochtends. Vroeg, maar dan krijg je ook wat. Normaal gesproken gaan we op 1 motor zo 11, 12 km/h. Maar nu was het bijna 18 km/h. Dat scheelt veel diesel want als te laat waren vertrokken hadden we stroom tegen en deden we maar 6 of 7 km/h. We liggen nu te wachten in de marina van Zeebrugge tot de sluis draait. Dat gaat hier anders als bij ons. Er is een kleine sluis en een grote sluis. De kleine draait niet in het weekend (!) dus moeten we de grote sluis hebben. En die is ook groot: 500 meter lang, 54 meter breed. Logisch dat we moeten schutten samen met de beroepsvaart. Dus: we draaien om 12 uur, roep ons nog een keer op om 11 uur. We wachten, we hebben geen haast.

Voor dat we in Vlissingen belandden zijn we naar de werf in Geertruidenberg geweest, dat ligt in Noord Brabant, in de buurt van Moerdijk, aan de Amer. Hier lagen we bij de scheepswerk Nederlof, of beter gezegd, we stonden op de kant bij de werf. De reden hiervoor is simpel: we moesten eens zien hoe het aan de onderkant er uit ziet. Is het erg aangegroeid, moet de boel opnieuw in de verf worden gezet, en de belangrijkste: is de onderkant, het vlak, nog dik genoeg. Dat willen wij weten na 6 jaar, en de verzekering wil het ook weten. De verzekering wil dat zo graag weten dat ze voor ons de expert betalen die de meting doet. Uit het water gaan gaat als volgt: eerst in de verrijdbare kraan, dan schoonmaken (dat heet knippen en scheren), dan op de bokken en dan met een hydraulische kar ergens op de werf gezet waar we niet in de weg liggen. De expert komt de volgende dag en begint te meten. Dat gaat als volgt: het schip bekijken, met een krijtje aangeven waar hij wil meten, iemand van de werk slijpt de verf eraf en de expert gaat meten. Dat gaat net zo als in het ziekenhuis een echo maken. Hij smeert er eerst gel op, zet er vervolgens een apparaatje, kijkt ingespannen op een schermpje en luistert, dan komt er een getal. En tot onze vreugde is het resultaat glorieus: op een plekje van 4 en een van 4,5 na is alles 6 of meer, op een paar plekken zelfs 7. Lezers die iets van boten weten zullen dit heel goed vinden. De expert vindt ook heel goed en de verzekering is ook heel blij: volgende keuring uiterlijk 2021.

En dat het vlak dik genoeg is weegt zwaar. Er zijn zeer geïnteresseerde kopers, die al twee keer op bezoek zijn geweest. Bij het tweede bezoek begonnen Jan en Ria de boel al een beetje in te richten. Zoals de vlag er nu bij staat gaan ze kopen. Ze hebben hun eigen schip verkocht aan een Fransman die het wil gebruiken als woning in de Seine. Het probleem is alleen dat hij nog steeds de aanbetaling niet heeft gedaan, dat is zorgwekkend. Als hij niet koopt, verkopen wij niet.

Maar goed, we hebben het onderwater schoon gemaakt en geslepen, ontroest waar nodig, loshangend plamuur weg geschuurd of gestoken. Een zware klus waarbij we veel hulp hebben gehad van een neef van Irene, David. Hij is jong en sterk, maar boven hoofd schuren viel tegen hem erg tegen. En hij brengt beroepsmatig systeemplafonds aan! Dat zegt wel iets over de zwaarte van het werk.

Daarna hebben we nog schilderwerk gedaan op de zijkant en op plaatsen waar we anders niet bij kunnen komen. We hebben drie weken op de kant gestaan. Nederlof is wel een steengoeie werf, zeer betaalbaar en zeer hulpvaardig. Voor de bootbezitters: Nederlof in Geertruidenberg.

Hoe zag de winter er voor ons uit. Hij was in ieder geval comfortabel dank zij de CV: weelde. We stortten ons weer in de cultuur. Eerst IFFR, het filmfestival. Normaal zijn we vrijwilligers, maar deze keer had Irene een betaalde baan op het festivalkantoor, aan de telefoon en de receptie. Betaald is een zwaar woord, het ging voor een vrijwilligersbijdrage. Een pittige klus. Festivalkantoren zijn normaal wat rommelig, maar tijdens het festival is het chaotische organisatie of een georganiseerde chaos. Maar wel interessant en leuk. Daarna kwam er weer de inmiddels vaste tijdelijke baan het RPhO. Toen ik dan ook in juni naar Oerol ging haakte Irene af. Genoeg cultureel werk dit jaar voor haar.
Oerol was zoals gewoonlijk weer fantastisch. Ik heb ook nog de pers gehaald. In de dagkrant is een rubriek met lokroepjes. Ik had daar een artikeltje gepubliceerd over ouderen en de elektrische fiets. Als ik gewone mensen inhaal wordt er soms jaloers gereageerd onder het uiten van kreten over mijn leeftijd, luiheid en dergelijke. Ik heb daarom aangekondigd een pressiegroep op te richten de FFS, Fucking Fast Seniors. Tot mijn verrassing kwam er veel respons. Mensen stonden achter mij, er wilden een paar lezers lid worden, en er was een dreigmail. Op het dagelijkse TV-programma Podium werd er een kleine verwijzing naar gedaan.

Begin mei moesten we onze heerlijke ligplaats in de Veerhaven verlaten, het seizoen begint en dam komen er passanten die meer geld opbrengen. Maar we wisten een klein plekje voor jachten in de Haringvliethaven aan het centrum van Rotterdam, bijna niemand weet het te vinden en het kost niet veel: € 150,- per maand. Leuk plekje, vlak bij de markt en Markthal, zicht op het Witte Huis waar mijn moeder zo’n 80 jaar geleden bij een groothandel in spiritualiën werkte. Er gaan verhalen dat er regelmatig een vat open ging en dat er dan geproefd moest worden. Niet alledaags in die tijd voor protestante ongehuwde vrouwen. Het enige niet leuke nu was de aanwezigheid van veel kroegen en disco’s in de buurt. Dat ging zo: vanaf een uur of elf ‘s avonds werden er in het weekend steeds meer auto’s geparkeerd en vanaf 4 uur ’s nachts ging iedereen zeer dronken instappen. We hebben zelfs mensen aan boord gehad!

Dat was het, jullie zijn een beetje bijgepraat.

Nog een ding. Door een computerfout, de mijne, ben ik een serie mensen in de mailinglist kwijt geraakt. Om precies te zijn alle e-mailadressen die beginnen van A t/m I. Dus als je dit ontvangt heb je geluk en zit je in de tweede helft van het alfabet. De verdwenen adressen ga ik opzoeken. Dus als je iemand kent van A t/m I, waarschuw ze.

Het is bijna 11 uur; we gaan de sluis bellen. Tot een volgende keer.