Marianne

We zijn in Doornik/Tournai. Vanaf hier zijn we in Wallonië. Een paar dagen vantevoren hebben we Franse woordenboeken gepakt om ons voor te bereiden. Dat valt niet mee. In de winkel gaat al het snel goed, en een Brusselse wafel bestellen lukt ook goed, met een Leffe blond. Maar op de marifoon Frans spreken is niet makkelijk. De schippers praten behoorlijk plat en de sluismeester, meestal een vrouw, praat zeer snel.
Een week geleden zijn we vertrokken uit Gent Merelbeke. Het was nog steeds mooi weer. Op de Bovenschelde krijgen we om de 15 km. een sluis. Dat valt niet altijd mee. De sluizen zijn redelijk oud, ietwat bouwvallig en beschikken niet over goede mogelijkheden om een jacht vast te maken. Maar het grootse probleem zijn de binnenvaartschepen. Meestal past er 1 schip in de sluis en is er nog net plaats voor ons. De beroepsschippers maken vaak alleen voor vast, en laten hun schroef in het werk. Door al dat schroefwater ketsen wij alle kanten op en dat geeft nog wel eens een krasje.
Na een dag kwamen we aan in Oudenaarde, aardig klein stadje. Zelf zeggen ze dat het mooiste stadje van Vlaanderen is, maar dat valt wel mee. Wat ze wel hebben is een hele aardige gemeentelijke jachthaven, met vele voorzieningen. Er is ook een havenmeester. Net zoals in Gent heeft de havenmeester er een soort kroegje en snackbar. Dat betekent dat hij bijna altijd aanwezig is en baat heeft bij tevreden klanten. Een gezellige man; hij heeft ons veel verteld over zijn 2 nieuwe knieën. We zijn twee dagen in Oudenaarde gebleven om van het laatste mooie weer te genieten en fietstochten in de omgeving te maken. Oudenaarde ligt in wat men hier de Vlaamse Ardennen noemt. Er is ook een Koppenberg, dus we hebben niet alle toppen van de heuvels gehaald. Maar het is wel mooi; alle ruimte voor een picknick in de heuvels.
Na Oudenaarde zijn we doorgevaren naar Doornik. Daar is zowaar een mooie aanlegsteiger met elektriciteit en water, en het kost niets. Eigenlijk is het Tournai, de voertaal is Frans. Het is een bijzondere en op sommige plekken zeer mooie stad. Niet zozeer het centrum, daar staan hele mooie kerken en een belfort, maar de winkels hebben het aanzicht geweld aangedaan. Aan de rand van het centrum zijn echter prachtige middeleeuwse wijken met imposante paleizen en parken. Jos en Marjon komen op vrijdag aan boord en vertrekken zondagochtend. Dat zorgt voor buitengewoon veel plezier en geweldige culinaire prestaties.
Ook op zondagochtend is “a la Claire Fontaine” geopend. Dat is de wasserette aan de kade waar wij liggen. Dat is toch wel erg makkelijk, drie wassen schoon en droog in 11/2 uur. De rest van de dag hebben we het schip gewapend tegen de volgende 20 sluizen. We hebben de teakhouten handrailing beschermd door er een vlechtwerk van touw onder te hangen. Voor de kenners: een soort kabelaring. Verder hebben we langs de zijkant van het schip in slingers van voor naar achter trossen gehangen, als bescherming tegen de soms kartelige sluismuren. We gaan het zien.
Ergens hier op de kade woont Marianne, ongetwijfeld een aardige vrouw. Wat ook leuk is is het feit dat ze een mooi onbeveiligd computernetwerk heeft. We hebben een goede internetverbinding. Daarom krijgen jullie dit verslag. Dank je wel Marianne.
Nu gaan we scrabbelen, tot de volgende keer.
Nawoord: vlak voor ons vertrek wilden we dit verslag uploaden. Maar Marianne’s netwerk was er niet meer: Dank je wel Marianne.
Gelukkig, in Mons kregen we weer contact.