Einde van de reis?
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
24 December 2010 | Nederland, Rotterdam
Aan het einde van ons vorige bericht stond: “We meren af in de Veerhaven. Hier blijven we dus” En daarmee bedoelden we: voor de duur van alle medische onderzoeken.
Nu betekent het: voor altijd. Want de Lady A staat te koop!!
Zo, het hoge woord is er uit. En de reden is natuurlijk eenvoudig: Wim’s gezondheid. Na het vorige bericht waren we nog maar net in Rotterdam, of de volgende aanval kwam al weer. De tussentijd tussen twee aanvallen was nu twee weken. En dat bracht ons tot de volgende overweging: we hebben dit schip gekocht om te kunnen varen, te gaan waar we willen en hier van te genieten. Dat is nu niet meer mogelijk, en er is onzekerheid of dit nog terugkomt. We willen dat niet afwachten en ondertussen hard ons best, technisch en financieel, moeten doen om de boot varend (eigenlijk alleen drijvend) te houden. Dan moet het kapitaal dat in de boot zit dus maar op een andere manier voor ons werken: verkopen en met het geld andere leuke dingen doen. En dat betekent dus verkopen.
Een emotioneel besluit, daar gaat de droom. Het kwam natuurlijk niet van de ene op de andere dag, maar toch. We zijn nog niet eens Nederland uit geweest, en nu al hebben we veel beleefd en gezien; er zaten zo hier en daar behoorlijk gelukzalige momenten tussen, en voor de rest was het gewoon leuk. Zullen we het missen? Ik denk van wel. Maar we zijn behoorlijk optimistische karakters, en een goed team, dus we vinden zeker andere manieren om gelukkig te zijn, om een zinvol leven te leiden.
Sinds een week staat Hare Majesteit op het internet te koop op 8 websites, een verkoopbrochure is klaar, en er hangt een klein “te koop” bordje aan de boot, klein omdat het jachthavenbestuur niet graag grote hordes kijkers op de steiger wil hebben. Het levert wel direct wat op: een toevallige passant met interesse, iemand die zijn boot met ons wil ruilen (hij schat de waarde van zijn boot op € 965.000, wij hooguit € 96.500), 1 makelaar die erg graag onze boot wil verkopen, hij heeft relaties tot in Rusland toe, en ook een serieuze geïnteresseerde, afspraak na Kerst.
Hier in de Veerhaven is het leuk. Er zijn veel schepen bewoond, gezellig, een praatje op de steiger, in de zon voor het havenkantoor een kopje thee van buurman Matt. Veel schepen zijn feestelijk verlicht. Op een gezellige bijeenkomst vlak voor Sinterklaas aan boord van de Lotos eerst een borrel, om acht uur iedereen naar zijn schip, Pieter geeft een stoot op de hoorn en tegelijkertijd toeteren we allemaal en steken de feestverlichting aan; da’s leuk. Sindsdien hangen er veel Japanners rond de haven die foto’s nemen.
Medisch rapport: inmiddels heb ik mijn eerste onderzoeken gehad. Bij het SEIN een goed gesprek gehad, een arts die kan luisteren. Een plan van aanpak op twee fronten: medisch onderzoek en medicatie. Het onderzoek begint met een MRI-scan, de medicijnen zijn van een soort die ik nog niet heb gehad; belangrijkste bijwerking: huiduitslag, in het ergste geval tot je huid er af valt. De MRI heb ik inmiddels achter de rug, in het MRI-centrum hier om de hoek, particulier bedrijf, afspraak binnen een week, makkelijk, de grote stad. De uitslag is ook al binnen: niets te zien, geen tumoren, geen tia’s, geen wat dan ook; wel hersens natuurlijk. Een hele opluchting. De uitslag van het Oogziekenhuis was ook redelijk. Ik heb aan mijn linkeroog MD (macula degeneratie). Het is niet ernstig, en ik kan er goed mee leven. Irene is af en toe stijf, dagje ouder, maar wel gezond. Einde rapport.
Ondanks alle tegenslagen genieten we erg van Rotterdam. Ondanks dat de stad enorm veranderd is, en nog steeds verandert, is er veel herkenbaar. Cultureel aanbod voldoende: musea te over (Boymans van Beuningen altijd gratis op woensdag), Doelen al weer van binnen gezien (regelmatig gratis lunchconcerten), Laurenskerkconcerten (koor is fantastisch). Fijn die gratis concerten, we moeten tenslotte op het geld letten, en werk voor Irene is nog niet gevonden.
Ondertussen besteden we ook tijd aan zoeken van geschikte woonruimte, wat en waar. We hebben hier en daar al wat bezichtigd. We weten inmiddels al wat we willen: hoog in de lucht, uitzicht op de Maas, dicht bij het centrum. Niet goedkoop, maar als de boot verkocht is kan dat wel. We hebben inmiddels al een favoriet: De Hoge Heren. Mooie flat, 35 hoog (Irene wil niet hoger als 10), kant en klare keuken. Voor de (ex)Rotterdammers, hij ligt aan de Gedempte Zalmhaven, op een paar honderd meter van Irene’s geboortehuis; ze is daar zeer gelukkig mee. Klinkt excorbitant, maar het kan, we staan al ingeschreven. Nieuwe droom.
Van de week op bezoek geweest bij kennissen van ons. Zij wonen aan de overkant van de Maas in ook zo’n hoge woontoren, Montevideo. We kunnen er naar toe lopen over de Zwaan, maar er is ook een watertaxi. Die vertrekt van dezelfde steiger als waar aan wij liggen, en stopt bij hen voor de deur. Twee minuten en je ben aan de overkant: leuke stad!
Het is natuurlijk koud, maar de haven bevriest hier niet: getijdewater, er wordt hier continue gevaren, beetje brak, want het water komt zoet van de Rijn, of bij hoog water zout van de Noordzee. We houden het wel warm; de installatie van die nieuwe kachel was een drama, maar hij doet het heel goed. Gelukkig.
Tot een volgende keer, we houden je op de hoogte, voor nu:
Fijne feestdagen en een voorspoedig, gezond Nieuwjaar!
Nu betekent het: voor altijd. Want de Lady A staat te koop!!
Zo, het hoge woord is er uit. En de reden is natuurlijk eenvoudig: Wim’s gezondheid. Na het vorige bericht waren we nog maar net in Rotterdam, of de volgende aanval kwam al weer. De tussentijd tussen twee aanvallen was nu twee weken. En dat bracht ons tot de volgende overweging: we hebben dit schip gekocht om te kunnen varen, te gaan waar we willen en hier van te genieten. Dat is nu niet meer mogelijk, en er is onzekerheid of dit nog terugkomt. We willen dat niet afwachten en ondertussen hard ons best, technisch en financieel, moeten doen om de boot varend (eigenlijk alleen drijvend) te houden. Dan moet het kapitaal dat in de boot zit dus maar op een andere manier voor ons werken: verkopen en met het geld andere leuke dingen doen. En dat betekent dus verkopen.
Een emotioneel besluit, daar gaat de droom. Het kwam natuurlijk niet van de ene op de andere dag, maar toch. We zijn nog niet eens Nederland uit geweest, en nu al hebben we veel beleefd en gezien; er zaten zo hier en daar behoorlijk gelukzalige momenten tussen, en voor de rest was het gewoon leuk. Zullen we het missen? Ik denk van wel. Maar we zijn behoorlijk optimistische karakters, en een goed team, dus we vinden zeker andere manieren om gelukkig te zijn, om een zinvol leven te leiden.
Sinds een week staat Hare Majesteit op het internet te koop op 8 websites, een verkoopbrochure is klaar, en er hangt een klein “te koop” bordje aan de boot, klein omdat het jachthavenbestuur niet graag grote hordes kijkers op de steiger wil hebben. Het levert wel direct wat op: een toevallige passant met interesse, iemand die zijn boot met ons wil ruilen (hij schat de waarde van zijn boot op € 965.000, wij hooguit € 96.500), 1 makelaar die erg graag onze boot wil verkopen, hij heeft relaties tot in Rusland toe, en ook een serieuze geïnteresseerde, afspraak na Kerst.
Hier in de Veerhaven is het leuk. Er zijn veel schepen bewoond, gezellig, een praatje op de steiger, in de zon voor het havenkantoor een kopje thee van buurman Matt. Veel schepen zijn feestelijk verlicht. Op een gezellige bijeenkomst vlak voor Sinterklaas aan boord van de Lotos eerst een borrel, om acht uur iedereen naar zijn schip, Pieter geeft een stoot op de hoorn en tegelijkertijd toeteren we allemaal en steken de feestverlichting aan; da’s leuk. Sindsdien hangen er veel Japanners rond de haven die foto’s nemen.
Medisch rapport: inmiddels heb ik mijn eerste onderzoeken gehad. Bij het SEIN een goed gesprek gehad, een arts die kan luisteren. Een plan van aanpak op twee fronten: medisch onderzoek en medicatie. Het onderzoek begint met een MRI-scan, de medicijnen zijn van een soort die ik nog niet heb gehad; belangrijkste bijwerking: huiduitslag, in het ergste geval tot je huid er af valt. De MRI heb ik inmiddels achter de rug, in het MRI-centrum hier om de hoek, particulier bedrijf, afspraak binnen een week, makkelijk, de grote stad. De uitslag is ook al binnen: niets te zien, geen tumoren, geen tia’s, geen wat dan ook; wel hersens natuurlijk. Een hele opluchting. De uitslag van het Oogziekenhuis was ook redelijk. Ik heb aan mijn linkeroog MD (macula degeneratie). Het is niet ernstig, en ik kan er goed mee leven. Irene is af en toe stijf, dagje ouder, maar wel gezond. Einde rapport.
Ondanks alle tegenslagen genieten we erg van Rotterdam. Ondanks dat de stad enorm veranderd is, en nog steeds verandert, is er veel herkenbaar. Cultureel aanbod voldoende: musea te over (Boymans van Beuningen altijd gratis op woensdag), Doelen al weer van binnen gezien (regelmatig gratis lunchconcerten), Laurenskerkconcerten (koor is fantastisch). Fijn die gratis concerten, we moeten tenslotte op het geld letten, en werk voor Irene is nog niet gevonden.
Ondertussen besteden we ook tijd aan zoeken van geschikte woonruimte, wat en waar. We hebben hier en daar al wat bezichtigd. We weten inmiddels al wat we willen: hoog in de lucht, uitzicht op de Maas, dicht bij het centrum. Niet goedkoop, maar als de boot verkocht is kan dat wel. We hebben inmiddels al een favoriet: De Hoge Heren. Mooie flat, 35 hoog (Irene wil niet hoger als 10), kant en klare keuken. Voor de (ex)Rotterdammers, hij ligt aan de Gedempte Zalmhaven, op een paar honderd meter van Irene’s geboortehuis; ze is daar zeer gelukkig mee. Klinkt excorbitant, maar het kan, we staan al ingeschreven. Nieuwe droom.
Van de week op bezoek geweest bij kennissen van ons. Zij wonen aan de overkant van de Maas in ook zo’n hoge woontoren, Montevideo. We kunnen er naar toe lopen over de Zwaan, maar er is ook een watertaxi. Die vertrekt van dezelfde steiger als waar aan wij liggen, en stopt bij hen voor de deur. Twee minuten en je ben aan de overkant: leuke stad!
Het is natuurlijk koud, maar de haven bevriest hier niet: getijdewater, er wordt hier continue gevaren, beetje brak, want het water komt zoet van de Rijn, of bij hoog water zout van de Noordzee. We houden het wel warm; de installatie van die nieuwe kachel was een drama, maar hij doet het heel goed. Gelukkig.
Tot een volgende keer, we houden je op de hoogte, voor nu:
Fijne feestdagen en een voorspoedig, gezond Nieuwjaar!
-
25 December 2010 - 05:23
Hansie:
Tjonge...... Dit moet ik eerst op me laten inwerken.
Toch hele fijne dagen daar.
Tot gauw.
Hans
Bergen op Zoom -
25 December 2010 - 09:09
Ingrid En Gerrit:
.....en op naar de nieuwe droom! Goed van jullie, chapeau. Alle succes en geluk voor 2011 and beyond! -
26 December 2010 - 18:10
Jenny En Alewijn:
Jeetje...da's andere koek ! Maar jullie besluit is verstandig in alle opzichten. Erg jammer...maar Rotterdam bruist en jullie harten trekken naar die plek. Toch een klein jaar geproefd van een droom en dat pakken ze jullie niet meer af. En nu een nieuwe start met zo te lezen een medische begeleiding die goed en dichtbij is. We wensen jullie ook fijne feestdagen en een goede verkoop (met bloedens hart)
Groeten vanuit schaatsend Blokzijl. -
27 December 2010 - 12:10
Frans (De Opdracht):
Jee dat is balen zeg, maar gelukkig al weer een nieuwe droom maar niet te vergelijken natuurlijk. prettig uiteinde en veel gezondheid en geluk. -
28 December 2010 - 21:27
Astrid Mooy:
Dit is wel heel erg jammer. Natuurlijk gaat Wim's gezondheid voor maar jullie hadden vast nog veel langer willen genieten van dit avontuur. Nu jullie dit besluit hebben genomen hoop ik dat jullie de boot redelijk snel kunnen verkopen dan is er weer ruimte voor jullie nieuwe plannen. En Irene van mij mag je weer gezellig bij de Enra komen hoor. Gaan we weer lekker samen lunchen. Ik wens jullie een goede jaarwisseling en alle goeds voor 2011. Dikke zoen Astrid -
29 December 2010 - 12:50
Dorethe (enra):
hoi hoi!
jeetje dat is jammer zeg....je droom die niet uitkomt is altijd jammer maar je hebt het in ieder geval geprobeerd en een leuke tijd gehad. je kunt nu niet zeggen van .. had ik maar....
fijn dat jullie het zo positief kunnen blijven zien, houden zo!!
wens jullie het allerbeste voor 2011 !!
xx dorethé -
30 December 2010 - 18:45
Marina:
Lieve Wim en Irene,
Qua inhoud sluit ik me natuurlijk aan bij de eerdere reageerders. Voor nu: goede jaarwisseling en een heel mooi en gezond 2011.
Met hartelijke groet, Marina -
01 Januari 2011 - 12:56
Joke En Wim:
Lieve Irene en Wim,
Een heel goed en gezond 2011! Ik kom nog uitgebreider terug op deze mail. Ik neem aan dat wanneer ik niet op reactie plaatsen klik, jullie mijn reactie ook niet ontvangen hebben.Toen geprobeerd op het normale e-mailadres maar ook dat mislukte. Dus er komt een vervolg , dat ga ik dan echt wegklikken. Lieve groeten, Joke en Wim -
11 Februari 2011 - 17:03
Ingrid Deen:
Hoi allebei, Lees net jullie verhaal. Ik had het al van rien gehoord en wil jullie even laten weten dat we het heel jammer voor jullie vinden en dat we erg benieuwd zijn hoe het nu met jullie gaat. Als jullie in de buurt zijn kom lekker eten en anders komen we graag jullie kant eens op.
Met ons gaat het trouwens goed, met rien helemaal, hij heeft vandaag een nieuwe motor gekocht, helemaal gelukkig natuurlijk. Ik roep dan wel: je laatste hoor!!!!
Liefs ingrid -
14 Februari 2011 - 10:25
Silvia Kok:
Hoi Wim en Irene, mochten jullie op 4 juni tijd hebben? Het buurtfeest op het West-end in Hauwert wordt dan gehouden, dus als jullie zin hebben zijn jullie van harte welkom. Verdere info volgt t.z.t. Groeten, Kees en Veronique, René en Silvia -
08 April 2011 - 07:47
Sarah De Keijzer:
Lieve Wim en Irene,
Hoe gaat het met jullie? Is de Lady A inmiddels verkocht, of zijn jullie nog in afwachting? Denk veel aan jullie en hoop dat het goed met jullie gaat. Even een vraagje: wat is ook alweer jullie postadres? Zou graag over een paar weken een geboortekaartje sturen als de nieuwe Keijzer-telg er is!
Veel liefs,
Sarah
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
