Eindelijk in Purmerend, een nieuw ooglensje halen

Het is voor het eerst sinds december vorig jaar dat we ergens op tijd zijn aanbeland, namelijk in Purmerend. Tot dan toe is onze tocht steeds meer onvoorspelbaar geworden, gewoon, omdat impulsief zwerven leuk is. Gepland varen levert deadlines op, en daar hebben we geen trek in.
Na de Belter Wiede zijn we aanbeland in Echten, in de buurt van Hoogeveen. Hier in de buurt in Zuidwolde woont Irene’s zus Gerda in een gezinsvervangend tehuis. Tijd voor haar om op te stappen en twee daagjes mee te varen. We gaan van Echten naar Zwartsluis en Hasselt. Het Hoogeveens Kanaal is saai en ruim, met gemiddeld 1 jachtje en 1 beroepsschip per dag. Het Zwartewater is mooier, echt een oorspronkelijke zeearm, met meer scheepvaart.
In Hasselt blijven we een paar dagen liggen, onder andere om eens te kijken op de Heerengracht 7, de woning van opa en oma Appelo. Leuk stadje, Hasselt; in de omgeving kan je prachtig fietsen. Gerda wordt door een gehandicaptentaxi opgehaald om weer naar huis te gaan in Zuidwolde en Wim plukt tijdens een fietstochtje heel romantisch wilde narcissen voor Irene.
Via het Zwartewater varen we naar Zwolle. In de Spooldersluis naar de IJssel wordt het nog even leuk: de sluiswachter geeft 2 groen en open deuren, maar laat de brug stijf dicht. Hij heeft niet gevraagd hoe hoog we zijn, maar kan blijkbaar ook niet zien dat het niet hoog genoeg is. Snel via de marifoon opgeroepen en gemeld dat wij 5 meter hoog zijn, en zeker te hoog voor de brug: in lang niet zo’n snelle brugopening gezien.
Na een rustig tochtje over de IJssel, onder andere langs Zalk, (nee, Klazien is er niet meer), komen we in Kampen aan. De mooie haven aan de rand van de stad is niet groot, dus we hadden van te voren geinformeerd of er ruimte was; volgens de havenmeester geen probleem. Hij stond ons ook keurig op te wachten, aan de enige steiger waar we zouden kunnen passen. Het paste precies, maar in deze haven met kleine bootjes staken we onmetelijk hoog boven alles uit; je krijgt een beetje het gevoel, wanneer komen ze ons checken op wit poeder.
Uitgebreid Kampen bekeken, bezoek gehad van dierbare oude collega’s van Wim, met alle jongens erbij (vet cool, die boot), en we werden ook nog uitgenodigd voor lekker eten en een lange avond met gezelligheid en goed gesprek.
In Kampen komt Irene’s zus Astrid op bezoek voor een paar dagen meevaren, even bijkomen van problemen op het werk. We varen de IJssel af, het Ketelmeer op, en gaan bij Ketelhaven de sluis door naar de Flevopolder. Deze sluis, en ook de andere in de polder, zijn naar Nederlandse maatstaven wel hele diepe sluizen: het verval is 6 meter, dat is diep zakken, de drempel van de bovenste sluisdeur komt royaal boven water, en ligt achter je en boven je zielig te lekken.
Het varen door de Flevopolder is een openbaring: stil, leeg landschap, alleen maar landbouw en ook behoorlijk veel bos. De kiekendieven vliegen je om de oren. De eerste nacht blijven we liggen aan een prachtig stil plekje in het bos bij Dronten. Nooit gedacht dat we ooit eens in de polder zouden komen, zeker niet met zo’n grote boot. Onze kater Mijnheer van Rooijen gaat zelfs op sjouw het bos in.
In Lelystad gaan we weer 6 meter omhoog, en vinden een mooi plekje in Lelystad Haven aan de kade. Het tarief is hier gemiddeld, ongeveer € 20,- per nacht; maar de electriciteit is geweldig: € 1,- per dag, 16 A. Daarentegen is het water met geen mogelijkheid bij grote hoeveelheden uit de kraan te krijgen: het duurt 20 uur voor we de benodigde 2000 liter binnen hebben.
Wim gaat voor het eerst sinds een jaar weer eens naar de zaak. Erg leuk om al die collega’s weer eens te spreken; het minst leuke was nog dat ik niet af kon blijven van alle snoep op die buro’s, met name natuurlijk bij Tabitha. Er worden een hoop afspraken gemaakt voor tegenbezoek aan boord. Dit levert wel een record op: Eep is er zelfs eerder dan we hadden afgesproken. Maar het moet gezegd worden, het was zeer warm en hartelijk, al die gesprekken over toen en vooral nu.
We gebruiken de omgeving voor mooie fietstochten, door de stad en door de bossen in de omgeving. Ergens in de Hollandse hout krijgt Wim spontaan een klapband (hij ontploft echt). Dat was goed voor de gezondheid, 6 ½ km. heen fietsen, 6 ½ km. terug lopen.
We verlaten Lelystad om via Amsterdam naar Purmerend te gaan. Het is een prachtige dag zonder wind, dus we nemen de proef op de som: autopiloot aan, met een glaasje wijn naar het bovendek, en daar prinsheerlijk loungen in de zachte kussens en het hele IJsselmeer om je heen zien: groots. We laten voor de nacht het anker vallen voor de haven van Durgerdam en vallen zacht schommelend in slaap.
De volgende dag schutten we door de Oranjesluis het IJ op. Dat is erg leuk na zo veel jaren, en voor het eerst een echte grote haven: nog meer gebouwen, nog meer veerboten, binnenvaartschepen, rijncruiseschepen 4 rijen dik aan de kade, het Centraal Station dat een beetje begint te verdwijnen achter het verhoogde busperron. Maar we gaan al snel stuurboord uit en schutten door de Willemssluis Amsterdam-Noord in. Hier is Amsterdam rustig, en mooi, dat zie je echt pas goed van het water. Na een paar mooie vaaruren over het Noord-Hollands kanaal arriveren we op de geplande dag in Purmerend. Bij een brug in Noord voegt een plaatselijke werker ons vriendelijk toe dat, als hij het goed heeft, wij heel gewone leuke mensen zijn met een mooie boot. Wim hangt gemoedelijk met zijn ene arm uit het zijraam, net als een vrachtwagenchauffeur, aldus onze complimenteuze werker. We genieten.
Inmiddels is de operatie achter de rug. Een staaroperatie is een betrekkelijk eenvoudige ingreep, die echter wel wordt aangepakt als een serieuze operatie: je wordt in bed de operatiezaal binnen gereden, volgehangen met slangen en infusen, aparte technieken om iemand bij bewustzijn in zijn oog te snijden. Maar het resultaat is goed, al heb ik in lange tijd niet zo’n blauw oog gehad. Wat het meeste opvalt is de hoeveelheid licht, wat een helderheid. Maar voor veraf kijken heb ik nu geen bril meer nodig; als in juli het andere oog wordt behandeld ziet de wereld er helder uit.
Hierna vertrekken we via Zaandam naar Amsterdam. Als we er zijn horen jullie het.