Antwerpen

Ga niet naar de vogeltjesmarkt, ga naar de exotische markt. Ze worden beiden op dezelfde plek gehouden, het Theaterplein. Maar op de vogeltjesmarkt, oorspronkelijk de “vogelenmarkt”, zijn weinig vogelen meer te zien. De exotische markt is echter fabuleus. Voor 90% wordt er eten verkocht en geserveerd, vanuit alle hoeken van Europa. Eten in de ruimste zin: kruiden, vlees en vis, kaas, veel mediterrane producten, maar, gek genoeg ook pangsit goreng. De heerlijke geuren verleiden je voortdurend om te eten. Een marktstalletje met oesters en escargots is leuk, maar een lekker glas witte wijn erbij, dat kennen we niet op de markt.
We zijn dus op vakantie in Antwerpen. We liggen in het Willemdok, een jachthaven tegen het centrum aan. Vanuit ons schip kijken we recht tegen het MAS aan: Museum Aan de Stroom. Waanzinnig mooi gebouw. Zie de foto’s. In de kern van 9 verdiepingen zijn tentoonstellingen. Hieromheen zijn galerijen die als een spiraal omhoog lopen. Op alle verdiepingen kun je de stad zien. Maar het mooiste is, het museum gaat ’s avonds dicht, maar de galerij is tot 24:00 uur open, gratis.
Antwerpen is heerlijk. De terrassen, onnoemelijk veel, zijn altijd bevolkt. We zijn verslaafd geraakt aan de Leffe Blond. Theater genoeg. En muziek ook. De ene avond een muziektheater voorstelling (Dodo groot), daarna een avondje blues jammen bij de Irish Pub. Oude stad ook, veel te zien als je zwerft. De Onze-lieve-vrouwenkathedraal wordt gerestaureerd; we hebben een kalkzandstenen ornament uit de afvalcontainer meegenomen, dat mocht. Het is ook een fietsstad, met redelijk veel fietsbanen. Die zijn ook keihard nodig. Heel veel straten zijn nog bestraat zoals de Muur van Geraardsbergen: kasseien, of, zoals we in Rotterdam zeggen: kinderhoofdjes. Je hele fiets rammelt in stukken uiteen.
Een prachtig gebouw is het Centraal Station. Het lijkt bijna op een stadhuis of een opera. Het is de afgelopen jaren volledig gerestaureerd, en er is een dimensie toegevoegd. Tussen de oude perrons vindt je een prachtige diepe vallei, een soort Grand Canyon. Vier verdiepingen omlaag, en op elke verdieping een trein of metro. We nemen een capuccino met uitzicht op de treinen. Doen we vaker op een station. Deed ons denken aan het eerste perron van CS Istanbul, daar konden we vanaf het koffieterras de Orient Express zien vertrekken. Mooie ervaring.
Zoals vaak in een stad zoeken we ergens in ons adresboek of geheugen of er nog iemand is die we lang niet gezien hebben. Deze keer zoeken we Inge, een oude relatie van Irene, van haar werk bij AFS (American Field Service), toen ze daar nog National Director Nederland was. Dankzij LinkedIn vonden we haar. Dus een mailtje gestuurd, of ze het leuk vond ons nog eens te ontmoeten na bijna 30 jaar. Het antwoord was fenomenaal: “heel gezellig, kom een aperitief halen, 5e schip naast het havenkantoor”. Zeldzamer toeval als dat hebben we nog niet vaak meegemaakt. Daarna werd het erg gezellig. Een mooi weerzien.
Een anekdote. Lang geleden, ook zo’n 30 jaar, waren we met Pinksteren in Antwerpen, op de bonnefooi, geen onderdak gereserveerd. We gingen een hotel zoeken. Niets te vinden. Na lang zoeken verwees een hotel ons naar een dependance, tegenover het Museum der Schone Kunsten. Na wat omzwervingen vonden we het. Beetje raar geval. Een hele kleine receptie, verder niets. De receptioniste had wel een kamer: hoeveel uur? Wij zeiden tot morgenochtend, dat kon ook, ontbijt werd op de kamer geserveerd. We hadden het nog niet door. De kamer was mooi, groot bed, grote badkamer. We gingen vroeg naar bed, je wordt ook wel moe van slenteren door de Zoo. Toen we de lichten aandeden werd het helemaal mooi. Behalve gewoon licht was er overal van dat blauwe licht, ultraviolet. Als je bloot in bed ligt op witte lakens zie je er echt mooi uit. Maar het werd nog mooier. Vanonder het bed klonk zwoele muziek, je kon het wel zacht zetten maar niet uit. Het was nu duidelijk waar we waren. De buren maakten veel lawaai. Het ontbijt werd op bed geserveerd. Op de fiets zijn we het nog eens gaan zoeken en we hebben het gevonden. Het heet “Du Commerce, kamers met hotel service”.
Ook in Antwerpen gebruiken we onze beproefde methode om een vreemde stad te verkennen. We nemen een dagkaart voor de tram en nemen willekeurig een paar trams, maar dan helemaal tot het eindpunt en weer terug. Zo zie je een stad in al zijn facetten, mooi en lelijk, oude en nieuw. Leerzaam. Veel leuker dan een toeristenbus langs alle highlites.
Voor de Rotterdammers nog het volgende, de rest mag dit overslaan. Ook Antwerpen heeft een fietstunnel onder de rivier, nog ouder als de Maastunnel. Die moest ik dus ook even fietsen. Het begon goed, een superlange roltrap om met fiets en al naar beneden te gaan. Daarna een verrassing, nog een lange roltrap, heel diep onder de Schelde dus. Maar daarna werd het saai: een kaarsrechte horizontale tunnelbuis. Rotterdam is leuker. De roltrap gaat niet zo diep, maar de tunnel wel, die gaat eerst behoorlijk stijl naar beneden, daarna weer even steil omhoog. Het was vroeger voor ons jongetjes een sport om te kijken of we zo hard naar beneden konden gaan dat we zonder trappen omhoog de andere kant konden halen. In mijn herinnering lukte dat nooit, maar we probeerden het elke keer.
Morgen vertrekken we uit Antwerpen, heerlijke stad. Dit bericht moet voor vertrek klaar. De haven hier heeft WiFi, dus ik kan dit verhaal nog snel wegwerken. Morgenavond zijn we weer ergens onderweg, Baasrode of zo. Leuk, maar geen internet.
Stralend weer deze week, ook in België. Het is een zwoele avond, we gaan nog even een pintje vatten op de Groenplaats.
Tot de volgende keer.