Mechelen, Leuven

10 september. We zijn half negen vertrokken uit Gent en schutten gelijk in de sluis van Merelbeke. Vanaf nu komen we op getijdenwater. Het heet hier Boven Zeeschelde. We varen met afgaand tij richting Dendermonde om daar te overnachten. Er is echter geen plek in de jachthaven, 50 meter drijvend wrakhout. Zelfs al was er ruimte, dan hadden we waarschijnlijk toch niet afgemeerd. We moeten verder, maar het tij begint tegen te lopen. Er zijn volgens de gegevens veel zogenaamde jachtenstijgers, maar die zijn allemaal privé bezit. België kent sowieso geen plekken, buiten de jachthavens, om vrij af te meren. Nederland is wat dat betreft een paradijs.
Vrij onverwacht vinden een mooie drijvende steiger in Sint-Amands. Groot genoeg voor binnenvaarders om voor de nacht te meren. Maar het is met name bedoeld voor grotere passagiersschepen. Vooral fietsvakantieschepen kunnen hier terecht. Daar zijn er aardig wat van, allemaal Nederlandse schepen, Belgen kunnen/wilen niet varen. Maar aan de binnenkant van de steiger is ruimte voor pleziervaart. Mooie plek, bossen aan de ene kant, terrassen met Leffe aan de andere kant.
Even over de Schelde gesproken, de rivier is in zoveel stukjes geknipt dat het even duurde voor ik het wist: Westerschelde, Zeeschelde, Boven Zeeschelde (B), en daarna achter de sluis: Schelde, Boven Schelde en Schelde (Gent). Boven Zeeschelde (A) heb ik niet kunnen vinden.
We verkennen het dorp en zien dat alles draait om ……… Het is een Franstalige schrijver die in Sint Amands op de lagere school heeft gezeten. Verder is hij nooit in aanraking geweest met Nederlands. Toch omhelst het dorp hem. Er is een museum en er hangen overal gedichten van hem over het dorp en de Schelde. Er staat dan in kleine letters onder: vertaald uit het Frans. Merkwaardig.
We vinden ook de begraafplaats. Wij mogen graag even ronddwalen en zien hoe landen om gaan met begraven. Hier overheerst het katholieke geloof. Bijna elk graf heeft een foto van de overledene en een tekening of beeld van Jezus die zijn kruis draagt. Er is ook een duidelijk verschil tussen rijk en arm. Opvallend is het dat er op de arme afdeling kunstgras ligt.

11 september. Het wordt een mooie dag. We gaan een fietstocht maken met als hoofddoel het dorp Lippelo. We willen een foto hebben van Irene Appelo naast het bord Lippelo. De omgeving is prachtig, een plezier om te fietsen, landerijen, koeien, boerderijen met honderden dikke eenden, het bos van Lippelo. We hebben geleerd van onze vorige fietstocht; we hebben gesmeerde broodjes mee en iets te drinken. Op de terugweg komen we langs het dorp Opdorp. Daar hebben ze een groot dorpsplein met een café dat wel open is, en een heerlijk terras onder de eikenbomen. Maar het meest opvallende is een klein kapelletje tegenover het café. Het heeft een fascinerende tekst op de gevel: O.L. Vrouw van de Wonderdadige Medaille. (zie foto).
In de avond kijken we met ontzag naar de hoeveelheid water die met hoge snelheid langskomt. We schrijven elk kwartier de diepgang onder het schip op om te zien hoe snel het water stijgt. Het blijkt dat het verval hier ongeveer 6 meter is en we weten nu ook hoe laat hoog en laagwater is. In de nacht is er een wonderlijke mooie scene op de rivier: honderden en honderden meeuwen zitten op het water, kijken wat om zich heen en laten zich met zo’n 3 km/h door het water meevoeren. Een paar uur later, als het tij gekeerd is komen ze weer langs, de andere kant op.

12 september. Irene is jarig vandaag, 66 jaar. We vieren dit soort dagen klein en intiem. Het eten in restaurant Nostradam in Mechelen was groots.
Vanochtend zijn we om een uur of 9 vertrokken om twee redenen: we willen afgaand water hebben op de Schelde, en als we te lang wachten komen we zelf vast te zitten omdat het water te veel gezakt is. Het is een prachtige ochtend op de Schelde, er is niemand te zien, er vaart niemand, we zijn alleen in een prachtig landschap. De Schelde, in dit geval de Boven Zeeschelde (B), is prachtig.
We komen om een uur of 11 aan bij Rupelmonde waar de Rupel begint, een snel stromende rivier richting Mechelen. We zijn te vroeg om de rivier op te varen, we hebben veel stroom tegen, maar we hebben weinig keus, geen plek om vast te maken en de kentering af te wachten. We schuiven met een kilometer of 9 omhoog. Zo heet dat in de scheepvaart: tegen de stroom is omhoog, opvaart, bergvaart en met de stroom mee omlaag, afvaart, dalvaart. Omhoog dus. Het water valt nog steeds, dus we houden de dieptemeter scherp in de gaten. De diepte schommelt zo’n beetje tussen 2 en 4 meter onder de kiel. Aan het eind splitst de rivier zich in de Nete en de Dijle. Wij nemen de Dijle. Nu wordt het echt ondiep en plotseling is het uit, we lopen aan de grond. Geen beweging meer, dus we gooien het anker er in en gaan wat anders doen. We lichten prachtig tussen hoge beboste oevers. Zoals altijd hier draait de stroomrichting binnen een kwartier en na een half uur draait de boot achter het anker. Na een uurtje besluiten we ankerop te gaan, maar we moeten even wachten, want stapvoets komt er een spits om de hoek. Hij is geladen en zoekt zijn weg voorzichtig omhoog. We wachten even en gaan dan ankerop. Zonder problemen bereiken de Bovensluis in Mechelen. Het is een oud ding maar het heeft iets moderns wat ik nog nooit heb gezien: een drijvende steiger in de sluis, uniek. Gewoon vastmaken en koffie drinken.
We varen Mechelen in en worden geconfronteerd met een mooie gracht met steigers. Bijna alles is bezet door vaste liggers. Complicerende factor is dat de linkerkant van de gemeente is, de rechter van jachtclub. We mogen van de havenmeester van de jachtclub langszij een oude binnenvaarder. De beste man ontkent havenmeester te zijn, hij is havenverantwoordelijke, hij wijst plaatsen aan en int havengeld.
Hij kan ons niet goed uitleggen wie de havenmeester wel is.
Maar goed, we liggen, we zijn heel natgeregend en we heffen het glas op Irene ’s verjaardag.

13 september. We hebben vandaag door Mechelen gezworven. Het is een mooie, aangename stad. Er is op straat aardig wat aandacht voor besteed voor beeldende kunst. Er zijn diverse activiteiten in de stad. Open monumentendag, Jazzfestival, klokken werpen en een Biënnale met als thema Thomas Moore. Op 12 plaatsen in de stad worden korte films vertoond van kunstenaars die op de een of andere manier iets met Utopia te maken hebben. We gingen natuurlijk even de grote Rombout basiliek bekijken. Enorm groot met veel kostbare dingen achter een rood koord, daar mochten we niet aankomen. Iemand anders deed het toch en er ging een luid alarm af. Zoiets maakt ongelooflijk veel lawaai in een galmende basiliek. Er is niemand die weet hoe het alarm uit moet, dus we zijn de kerk ontvlucht.
De Biënnale kunnen we pas donderdag bezoeken, dus we besluiten morgen met de trein naar Leuven te gaan om de stad te bezichtigen. We wilden eerst na Mechelen doorvaren naar Leuven, maar het wordt de deze week erg slecht weer. In de vaarweg naar Leuven zitten 5 sluizen. Vervelend om die allemaal in de stromende regen te moeten nemen en terug hetzelfde stukje. Kost ook veel mazout. Daarom een paar dagen met de trein naar Leuven. Dat kost niet veel: elk retourtje kost voor 65+ers €6, ongeacht waar je naar toe gaat.
Op de grote markt troffen we een geweldig muziekgezelschap aan. Ze waren gekleed in gestreepte gevangenis uniformen en ze heetten Band On The Run. Ze speelden voor ongeveer elk terras op de markt en wij achtervolgden ze, de politie deed toch niets, omdat we er niet genoeg van konden krijgen.

14 september. We zijn vandaag naar Leuven gegaan met bus en trein. Leuven is echt een fijne stad. Zoals gewoonlijk een middeleeuwse kerk, een stadhuis met onmetelijk veel heiligen, waterspuwers en kant. Maar voor de rest is de stad levend, er gebeurt veel. Dit heeft alles te maken met het feit dat Leuven een universiteitsstad is. In vergelijking daarmee is Mechelen slaperig.
We hebben een bezoek gebracht aan de universiteitsbibliotheek. De leeszaal is immens en ongelooflijk mooi. Je kunt er als toerist rondzwerven en ongelooflijk mooie boeken uit de kast halen en lezen. We ontmoetten een historicus die een tentoonstelling aan het afbouwen was. Hij kende ons van gezicht want we hadden hem eerder al gevraagd waar we onze jassen konden ophangen, wat nergens kon. Hij kon blijkbaar geen afscheid nemen van zijn tentoonstelling en nodigde ons uit om als laatste te komen kijken. We kregen er gelijk een ronding van de historicus bij. Ik denk dat ik nog een keer terugga, ik heb een waanzinnig boek gezien: 1000 uitvindingen die de wereld veranderden.
We hebben nog steeds niet een echt frietkot gezien. Wel vonden we bij de kermis een wagen waar Hamburgers, Escargots, Braadworst en Pens verkocht werd. Dat laatste ga ik eerst bekijken.

15 september. We zijn nog een keer naar Leuven geweest. We willen een bezoek brengen aan MLeuven, het museum van Leuven. Er is hier een boeiende tentoonstelling van kunst in relatie tot Alzheimer. Veel schilderijen worden geplaatst in een kader waarin vergeten en herinneren centraal staan. Mooie schilderijen en beelden, via het audioapparaat dat we hebben meegekregen horen we verhalen van mensen die het schilderij bekijken en beschrijven wat voor herinnering het losmaakt, wat ze zich ineens herinneren bij het zien van dit schilderij. Fascinerend, verdrietig. Aan het eind van de expositie is een ‘kamer van herinneringen”, een ruimte waar zaken bij elkaar gebracht zijn die horen bij het leven van verschillende generaties en je herinneren aan vroeger. Je mag overal aankomen; we hebben een plaat van Frank Sinatra opgezet en Pim Pam Pet gespeeld.

16-september. Vandaag ben ik alleen naar Leuven geweest. Ik had in de fabelachtig mooie universiteitsbibliotheek een boek gezien wat mij direct fascineerde: 1001 uitvindingen die de wereld veranderd hebben. Irene is wat ongeduldiger van aard dus ik had weinig tijd voor het boek. Dus ging ik vandaag terug om eens uitgebreid het boek door te nemen. Irene bleef thuis een lobbroekje breien voor een nieuw nichtje.
Nieuwe dingen en de mate waarin dat de maatschappij verandert, dat boeit mij. Ik heb tientallen verhalen gelezen en me verbaasd dat de meeste uitvindingen veel eerder plaats hebben gevonden dan ik gedacht had. Ik aantal die ik met jullie wil delen (vroeger heette dat: die ik jullie wil vertellen) hieronder. Ik heb natuurlijk de eerste nautische uitvinding opgeschreven: de kano uit 7.500 BC. Pas in 650BC was het anker er; hoe deden ze dat in die 6.850 tussenliggende jaren. De kogellager was er al in het jaar 0, het toiletpapier uit 600AC. De laatste die ik wil vertellen is van 1.500: de tandenborstel. Als je er meer wil weten: bel, mail, sms of WhatsApp mij.

17 september. Laatste dag in Mechelen. Het is nog steeds wel een leuke stad met veel historische hoogtepunten, maar het is zo stil!
Vandaag een groot deel van de dag Contour7 bezocht, een Biënnale rond bewegend beeld met als thema Thomas More en zijn werk Utopia. Er zijn een stuk of 15 films, documentaires en andere soorten beeldpresentaties. Het vindt plaats op 6 verschillende plaatsen in de stad, in een oud patriciërshuis, onder de grond in een middeleeuws riool en nog wat buitenissigs. Het valt ons tegen, slechts 2 of 3 vinden we de moeite waard. Een beeldpresentatie van een Libanees over een bizar voorval: een wapenstilstand, tussen Libanon en de Palestijnen enerzijds en Israël aan de andere kant, die 2 uur duurt, zo lang als de WK-finale voetbal. Stilte.
Morgen vertrekken we naar Antwerpen.