Bijpraten
Door: Wim de Jong
Blijf op de hoogte en volg Wim
07 Oktober 2013 | Nederland, Vlieland
Het is tijd om bij te praten. De laatste zin in ons laatste verslag was: Het boek wordt nu, voorlopig, gesloten.
We openen het nu weer even omdat we toch weer even aan het zwerven zijn gegaan. Voor een korte tijd, 2 maanden of zo, en binnen Nederland. Maar toch, zwerven.
Hoe ging het de afgelopen tijd. Allereerst, we zijn gezond. Ik heb nu al bijna 3 jaar geen aanval meer gehad, met een uitzondering: na mijn jaarlijkse hemelvaartweekend, met veel vrienden het wad op, kwam er eentje. De verklaring is simpel, het is gezellig, het wordt laat, er wordt veel gezongen en gedronken, en om 5 uur is het hoog water dus ik sta op na 3 uur slaap. Dat kan dus niet meer. Ik heb mijn les geleerd. De neuroloog maakt zich ook geen zorgen. De epilepsie komt niet terug; ik heb een eenmalige aanval gehad, zelf uitgelokt.
De winter was gezellig in de Veerhaven, inmiddels wel echt ons thuis. Cultuur was ook een belangrijk ding; muziek, theater, dans, film, we zagen er veel van.
Dat zat zo.
In februari gingen we weer aan het werk op het IFFR, het grote filmfestival. We deden kassadiensten voor de gasten: filmregisseurs, acteurs, financiers, pers. Zoiets levert veel bijzondere kontakten op. Het is winter, je werkt, ziet onbehoorlijk veel films, feestje erbij: we hebben 2 weken nauwelijks daglicht gezien.
We hadden al eerder gezegd dat we dit jaar niet op reis gingen: het geld is even op, we moeten wat bijverdienen. We worden op onze wenken bediend: Irene vindt een tijdelijke fulltime baan bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest, op de abonnementen-afdeling. Daar wilden ze haar graag hebben; ze was ten slotte vroeger hoofd abonnementen bij het Amsterdams Uit Buro. Leuk werk, aardig extra inkomen.
Ik ben fotomodel geworden voor de Rotterdamse Schouwburg: ik ben een van de gezichten van de Schouwburg. Levert niet veel op, een paar vrijkaarten en 10 consumptiebonnen. Maar mijn foto staat in de brochure. En er staat een foto van mij op diverse plakkaten, en een foto van 3 meter hoog op zo’n ronde reclamezuil. Echt waar, zie de bijgaande foto maar.
We gingen weer aan het werk op Oerol, net als andere jaren. Onverdeeld heerlijk werk bij slecht weer. Het enige dat echt anders was: we hadden elektrische fietsen gehuurd. Elke dag van West naar Midsland en terug, 7 kilometer bij soms windkracht 7, begint toch wel veel te worden. Heerlijke dingen: E-bikes OK, E-books hebben we nog niet.
De terugreis van Oerol naar Rotterdam was helemaal leuk. Een vriend uit de Veerhaven, Michel, lag met zijn schip B&B te doen tijdens Oerol. Voor de terugweg kwam hij handen tekort, of me mee wilden varen naar huis. Dat deden we, en het is leuker dan met de trein, al duurt het een paar dagen langer.
Cultuur dus, overal.
Ons plan was om begin mei de Veerhaven te verlaten, de zomertarieven zijn te hoog voor ons. Volgens Bertus moesten we in de Coolhaven gaan liggen, daar had hij met zijn schip 17 jaar gratis gelegen, tegenover het Metrostation. We hebben het geprobeerd, maar na 2 dagen was de havenmeester, Port Control heet dat, er als de kippen bij: mag niet. De achterliggende reden kon niet gegeven worden, gewoon, het mag niet. We hadden het kunnen weten, er lag niemand in de Coolhaven toen wij kwamen. We werden verwezen naar de passantenhaven aan het Haringvliet. We wisten niet dat hij er was, eigenlijk wist bijna niemand van onze varende vrienden dat. Na twee weken vertrokken we echter weer, na een heftige ruzie met een vaste ligger over onze generator: dat mag niet, ik dien een aanklacht in. Het is niet leuk als je met zo iemand op dezelfde steiger woont. Maar het geeft wel aan dat op een schip wonen voordelen heeft: burenruzie? Ik ga gewoon ergens anders wonen.
We gingen weer terug naar de Veerhaven en zijn daar uiteindelijk tot begin augustus gebleven. Onze vriend Bertus, de havenmeester, kreeg een 4-voudige bijpass en was dus buitenspel. Zijn broer nam de taak van havenmeester over, en ik heel af en toe ook. Om de zaak draaiende te houden hebben wij de schoonmaak van toiletten en douches overgenomen. Irene en ik horen al jaren bij elkaar, en nu hebben we ook een pleeteam gevormd. Honden kunnen we inmiddels ook goed uitlaten.
Begin augustus ging het weer goed met Bertus en we vertrokken naar Warmond. Net als vorig jaar mochten we weer bij de werf van Herman liggen, een neef van Irene. Een heerlijke plek om aan het schip te werken. Veel hulp van de werfmensen, veel advies, goed gereedschap, heerlijk. Het grote werk was dit jaar het voorste deel van het dak boven de salon, de wenkbrauw zoals Irene het noemt omdat het dak doorloopt boven de voorramen, het fronst een beetje. Ooit was er water ingekomen, wanneer en hoe weten we niet. Het houten plaatwerk begon te delamineren, er kwamen kuilen in het dak als we er over liepen. We hebben de hele boel eraf gehaald en inderdaad, daaronder was bijna alles verrot. Ook zat er prachtige verzameling witte schimmel, heel droog, voelde een beetje als rubber aan. Na zorgvuldig slopen begonnen we weer aan een nieuw dak: spanten lamineren, dragers verjongen, watervast multiplex erop, daarna epoxyhars en glasvezel, epoxyplamuur, 2 lagen primer, 2 lagen 2-komponentenverf. Zo, dan weten jullie nu hoe een goed dak gemaakt wordt. Verder hebben we de hele rest van het bovendek in de 2-komponentenverf gezet, het is heel mooi geworden.
Na 7 weken Warmond waren we zo’n beetje klaar en besloten we op vakantie te gaan. Zoals al eerder gemeld, geen verre reizen maar toeren door Nederland. Eerst naar Haarlem, heerlijke stad, Jan en Maria weer gezien en dat betekent scrabbelen. In Haarlem kwam zwager Fred aan boord die is meegevaren naar Purmerend. In Purmerend hebben we zo’n beetje alle leden van The Apples, Irene’s band, en van de handwerkclub aan boord gehad, zeer leuk, maar ook vermoeiend, 4 dagen bijna continue bezoek. Na Purmerend door naar het Alkmaardermeer waar vriend Hans met zijn kotter ligt. Een bijzondere manier van daten: wij varen naar de Woudhaven en meren af, Hans gaat ankerop en komt naar ons toe. Daarna Alkmaar, Daan en de meute komen ook nog op bezoek, leuk. Via Den Helder zijn we naar Vlieland gevaren. Het is adembenemend mooi weer op de Wadden. Toen we ’s zondags op het Marsdiep voeren was het zo mooi en stil dat we motoren uitgezet hebben en een halfuurtje naar de Wadden hebben geluisterd. De tocht naar Vlieland verliep goed, tijd genoeg om nog even voor anker te gaan in het Fransche gaatje voor een middagdutje. Tegen laag water gingen we weer ankerop maar door een misrekening van mij kwamen we snel weer aan de grond te zitten. Met het laatste restje vallend water kwam de Lady toch wel scheef te liggen. Lollig, nog nooit meegemaakt de afgelopen 4 jaar. We hadden gedacht om voor de rust voorlopig eens geen vrienden te zien maar dat lukte niet: ergens in het Inschot kwamen we Hugo en Karin tegen op de Karin, en Jaap Gomez lag in Vlieland met zijn klipper. Nog even Ben en Magda uit Vlieland op de koffie, het houdt niet op. Heerlijk!
Morgen, dinsdag 8 oktober vertrekken we uit Vlieland met het laatste mooie weer. Daarna wordt het herfstig met veel wind en moeten we het grote water af. We gaan bij Workum Friesland in en als het dan regent en stormt, gaan we in een hoekje van het Grote Gaastmeer liggen, kruipen dicht tegen elkaar aan, slapen uit, en lezen onze voorraad boeken uit, afgewisseld met een potje scrabbelen.
Zo, jullie zijn weer bij.
We openen het nu weer even omdat we toch weer even aan het zwerven zijn gegaan. Voor een korte tijd, 2 maanden of zo, en binnen Nederland. Maar toch, zwerven.
Hoe ging het de afgelopen tijd. Allereerst, we zijn gezond. Ik heb nu al bijna 3 jaar geen aanval meer gehad, met een uitzondering: na mijn jaarlijkse hemelvaartweekend, met veel vrienden het wad op, kwam er eentje. De verklaring is simpel, het is gezellig, het wordt laat, er wordt veel gezongen en gedronken, en om 5 uur is het hoog water dus ik sta op na 3 uur slaap. Dat kan dus niet meer. Ik heb mijn les geleerd. De neuroloog maakt zich ook geen zorgen. De epilepsie komt niet terug; ik heb een eenmalige aanval gehad, zelf uitgelokt.
De winter was gezellig in de Veerhaven, inmiddels wel echt ons thuis. Cultuur was ook een belangrijk ding; muziek, theater, dans, film, we zagen er veel van.
Dat zat zo.
In februari gingen we weer aan het werk op het IFFR, het grote filmfestival. We deden kassadiensten voor de gasten: filmregisseurs, acteurs, financiers, pers. Zoiets levert veel bijzondere kontakten op. Het is winter, je werkt, ziet onbehoorlijk veel films, feestje erbij: we hebben 2 weken nauwelijks daglicht gezien.
We hadden al eerder gezegd dat we dit jaar niet op reis gingen: het geld is even op, we moeten wat bijverdienen. We worden op onze wenken bediend: Irene vindt een tijdelijke fulltime baan bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest, op de abonnementen-afdeling. Daar wilden ze haar graag hebben; ze was ten slotte vroeger hoofd abonnementen bij het Amsterdams Uit Buro. Leuk werk, aardig extra inkomen.
Ik ben fotomodel geworden voor de Rotterdamse Schouwburg: ik ben een van de gezichten van de Schouwburg. Levert niet veel op, een paar vrijkaarten en 10 consumptiebonnen. Maar mijn foto staat in de brochure. En er staat een foto van mij op diverse plakkaten, en een foto van 3 meter hoog op zo’n ronde reclamezuil. Echt waar, zie de bijgaande foto maar.
We gingen weer aan het werk op Oerol, net als andere jaren. Onverdeeld heerlijk werk bij slecht weer. Het enige dat echt anders was: we hadden elektrische fietsen gehuurd. Elke dag van West naar Midsland en terug, 7 kilometer bij soms windkracht 7, begint toch wel veel te worden. Heerlijke dingen: E-bikes OK, E-books hebben we nog niet.
De terugreis van Oerol naar Rotterdam was helemaal leuk. Een vriend uit de Veerhaven, Michel, lag met zijn schip B&B te doen tijdens Oerol. Voor de terugweg kwam hij handen tekort, of me mee wilden varen naar huis. Dat deden we, en het is leuker dan met de trein, al duurt het een paar dagen langer.
Cultuur dus, overal.
Ons plan was om begin mei de Veerhaven te verlaten, de zomertarieven zijn te hoog voor ons. Volgens Bertus moesten we in de Coolhaven gaan liggen, daar had hij met zijn schip 17 jaar gratis gelegen, tegenover het Metrostation. We hebben het geprobeerd, maar na 2 dagen was de havenmeester, Port Control heet dat, er als de kippen bij: mag niet. De achterliggende reden kon niet gegeven worden, gewoon, het mag niet. We hadden het kunnen weten, er lag niemand in de Coolhaven toen wij kwamen. We werden verwezen naar de passantenhaven aan het Haringvliet. We wisten niet dat hij er was, eigenlijk wist bijna niemand van onze varende vrienden dat. Na twee weken vertrokken we echter weer, na een heftige ruzie met een vaste ligger over onze generator: dat mag niet, ik dien een aanklacht in. Het is niet leuk als je met zo iemand op dezelfde steiger woont. Maar het geeft wel aan dat op een schip wonen voordelen heeft: burenruzie? Ik ga gewoon ergens anders wonen.
We gingen weer terug naar de Veerhaven en zijn daar uiteindelijk tot begin augustus gebleven. Onze vriend Bertus, de havenmeester, kreeg een 4-voudige bijpass en was dus buitenspel. Zijn broer nam de taak van havenmeester over, en ik heel af en toe ook. Om de zaak draaiende te houden hebben wij de schoonmaak van toiletten en douches overgenomen. Irene en ik horen al jaren bij elkaar, en nu hebben we ook een pleeteam gevormd. Honden kunnen we inmiddels ook goed uitlaten.
Begin augustus ging het weer goed met Bertus en we vertrokken naar Warmond. Net als vorig jaar mochten we weer bij de werf van Herman liggen, een neef van Irene. Een heerlijke plek om aan het schip te werken. Veel hulp van de werfmensen, veel advies, goed gereedschap, heerlijk. Het grote werk was dit jaar het voorste deel van het dak boven de salon, de wenkbrauw zoals Irene het noemt omdat het dak doorloopt boven de voorramen, het fronst een beetje. Ooit was er water ingekomen, wanneer en hoe weten we niet. Het houten plaatwerk begon te delamineren, er kwamen kuilen in het dak als we er over liepen. We hebben de hele boel eraf gehaald en inderdaad, daaronder was bijna alles verrot. Ook zat er prachtige verzameling witte schimmel, heel droog, voelde een beetje als rubber aan. Na zorgvuldig slopen begonnen we weer aan een nieuw dak: spanten lamineren, dragers verjongen, watervast multiplex erop, daarna epoxyhars en glasvezel, epoxyplamuur, 2 lagen primer, 2 lagen 2-komponentenverf. Zo, dan weten jullie nu hoe een goed dak gemaakt wordt. Verder hebben we de hele rest van het bovendek in de 2-komponentenverf gezet, het is heel mooi geworden.
Na 7 weken Warmond waren we zo’n beetje klaar en besloten we op vakantie te gaan. Zoals al eerder gemeld, geen verre reizen maar toeren door Nederland. Eerst naar Haarlem, heerlijke stad, Jan en Maria weer gezien en dat betekent scrabbelen. In Haarlem kwam zwager Fred aan boord die is meegevaren naar Purmerend. In Purmerend hebben we zo’n beetje alle leden van The Apples, Irene’s band, en van de handwerkclub aan boord gehad, zeer leuk, maar ook vermoeiend, 4 dagen bijna continue bezoek. Na Purmerend door naar het Alkmaardermeer waar vriend Hans met zijn kotter ligt. Een bijzondere manier van daten: wij varen naar de Woudhaven en meren af, Hans gaat ankerop en komt naar ons toe. Daarna Alkmaar, Daan en de meute komen ook nog op bezoek, leuk. Via Den Helder zijn we naar Vlieland gevaren. Het is adembenemend mooi weer op de Wadden. Toen we ’s zondags op het Marsdiep voeren was het zo mooi en stil dat we motoren uitgezet hebben en een halfuurtje naar de Wadden hebben geluisterd. De tocht naar Vlieland verliep goed, tijd genoeg om nog even voor anker te gaan in het Fransche gaatje voor een middagdutje. Tegen laag water gingen we weer ankerop maar door een misrekening van mij kwamen we snel weer aan de grond te zitten. Met het laatste restje vallend water kwam de Lady toch wel scheef te liggen. Lollig, nog nooit meegemaakt de afgelopen 4 jaar. We hadden gedacht om voor de rust voorlopig eens geen vrienden te zien maar dat lukte niet: ergens in het Inschot kwamen we Hugo en Karin tegen op de Karin, en Jaap Gomez lag in Vlieland met zijn klipper. Nog even Ben en Magda uit Vlieland op de koffie, het houdt niet op. Heerlijk!
Morgen, dinsdag 8 oktober vertrekken we uit Vlieland met het laatste mooie weer. Daarna wordt het herfstig met veel wind en moeten we het grote water af. We gaan bij Workum Friesland in en als het dan regent en stormt, gaan we in een hoekje van het Grote Gaastmeer liggen, kruipen dicht tegen elkaar aan, slapen uit, en lezen onze voorraad boeken uit, afgewisseld met een potje scrabbelen.
Zo, jullie zijn weer bij.
-
08 Oktober 2013 - 10:16
Gerrit:
Ha Wim en Irene,
leuk om weer wat te lezen, als jullie in Friesland liggen lijkt het me leuk om even te komen buurten! Laat maar horen waar jullie uiteindelijk uitkomen. Ik heb een boek geschreven, 'De Tjalk', lijkt me leuk om jullie er een exemplaar van te geven.
groet Gerrit. -
08 Oktober 2013 - 18:20
Jacqueline:
hoi Wim en Irene,
Leest als een goed leven. Mooi, geniet, lees, vaar, scrabble, kruip lekker vaak tegen elkaar aan en als eens zin hebt in bezoek uit de koekstad leg dan eens aan in Deventer,
Warme groet,
Jacqueline -
08 Oktober 2013 - 21:16
Jan Van Dijk:
Hallo Irene en Wim,
Een reisverslag is leuker dan een thuisverslag bedenk ik, terwijl ik het thuis toch erg naar mijn zin heb. Misschien moet ik aan faceboek gaan doen. Ik vermoed dat jullie vanuit Friesland weer naar Rotterdam afzakken? Lijkt me leuk jullie weer te zien in Capelle en/of in de Veerhaven. En Gerrit, is dat Gerrit Bosman?
Groeten, Jan -
08 Oktober 2013 - 21:34
Karel:
Leuk om weer eens wat van jullie te horen,wij hebben de boot maar een keer of vier gebruikt dit jaar.
Groet Karel en Elly -
09 Oktober 2013 - 09:46
Marij:
Hoi Wimmie en Irene,
Wat leuk om weer "bijgepraat " te worden.
Wat hebben jullie een heerlijk afwisselend leven, en wat is varen toch geweldig fijn.
Afgelopen zomer was een heftige voor mij omdat Claar, (mijn zus )na 2 jaar ziekte is overleden ( 6 juli),daarna kwam ik weer aardig bij , zowel fysiek als mentaal door op het water te zijn .
We zijn met de Vrouwe Santje de Ijssel afgegaan, prachtig ook die plaatsjes daar , mocht je 't nog niet gedaan hebben ,is aan te raden.
Hoop jullie volgend jaar eens tegen te komen op het water!
liefs, Marij -
09 Oktober 2013 - 10:41
Adeline:
Hoi Wim en Irene, wat leuk om te horen dat het goed met jullie gaat.
Met ons ook, al gaan de jaren tellen... Hans volgend jaar met pensioen dus dat wordt veel varen! (Ik werk 3 dagen dankzij bapo - die afgeschaft gaat worden-)
Als jullie in de buurt zijn: de koffie staat klaar! -
10 Oktober 2013 - 12:00
Cees De Graaf:
gewoon JALOERS -
13 Oktober 2013 - 23:29
Rub En Room:
kus uit voorhout, leuke verhaaltje weer en leuke foto's ook !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
