Delfzijl
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
04 Juli 2012 | Nederland, Haarlem
Het is 4 juli en we zijn in Delfzijl aangekomen. Niet omdat we hier zo graag wilden zijn, maar omdat je er langs moet als je rivier de Ems op wil. Toch is het wel een leuke jachthaven, midden tussen koopvaardijschepen in het dok en offshore schepen. Die hebben wel allemaal hun aggregaat aan staan, dus stil is het nooit. Verder is het saai in Delfzijl, op een ding na: de Chinees. Op het oog is het niet veel anders als de meeste Chinese restaurants in Nederland: plastic interieur, hier en daar een Boeddha en een bronzen/plastic leeuw en een groot aquarium met goudvissen. Maar wat anders is, is de eigenares. Wij hebben tenminste nog nooit meegemaakt dat er een Chinese vrouw met een open glimlach een gesprek begint dat verder gaat dan vragen of het lekker was. Aan het eind heeft ze verteld waar ze geboren is in het zuiden van China, en heeft ze ons uitgebreid reisadvies gegeven: Peking, Shanghai, de provincie Yunnan en Tibet. Van dat laatste keken we wel even op.
Hoe zijn we hier gekomen. Een week geleden vertrokken we uit Warmond. Eerste tussenstop Haarlem om op bezoek te gaan bij onze vaarvrienden Jan en Maria. Dat zijn die vrienden die ook een boot hadden en waar we elk jaar een paar keer langszij gingen in Alphen aan de Rijn om te scrabbelen. Die wonen inmiddels in Haarlem en hebben de boot hier ook liggen. Met name vriend Jan heeft een leuke vrijwilligersbaan gevonden: schipper op Het Spaarneveer, een nieuwe fietspont over het Spaarne. Als je als buitenstaander daar over hoort zie je toch merkwaardige maatschappelijke tegenstellingen. Aan de oostkant van het Spaarne liggen wijken als Schalkwijk, veel hoogbouw, daar zien ze dat pontje wel zitten. Aan de overkant liggen andere buurten, wat rianter, en daar zijn ze tegen.
Na Haarlem zijn we doorgevaren naar Hoorn. We hebben er 16 jaar naast gewoond, maar we waren er nog nooit met de boot geweest. Je ligt daar toch wel erg mooi, met uitzicht op de scheepsjongens van bontekoe en het Houten Hoofd. Dat is een lange houten steiger waar veel charterschepen liggen met Duitse schoolklassen. Er was een Duitse docent die zeer creatief was in het bezighouden van de kinderen. Midden op de steiger werd er, net als op de kermis, met ballen op lege conservenblikken gegooid. Zeer gezellig, er viel er af en toe een in het water. Zou hij echt al die blikken uit Duitsland hebben meegenomen?
Voor het eerst in lange tijd weer eens naar het filmhuis. Hoorn beschikt sinds kort over een fabelachtig mooi filmhuis, gebouwd in de oude gevangenis, samen met restaurant, hotel en woningen. Toch wel raar als je uit de bioscoop komt en je kijkt recht over het stille IJsselmeer in de avondzon. Goede vrienden Peter en Margriet weer op bezoek gehad. Dat blijft toch bijzonder, je hebt elkaar een half jaar niet gezien, en het gesprek gaat gewoon weer door.
Na Hoorn vertrokken we richting Friesland. We maakten een tussenstop in Enkhuizen om iets aan onze startproblemen met de stuurboordmotor te doen. Zoals verwacht waren de accu’s aan hun eind. Snel bedrijf, direct een monteur aan boord, probleem ontdekt, nieuwe accu’s geplaatst (mooie AGM’s voor de kenners), rekening betaald, binnen een uur weer weg.
Op weg naar Stavoren over het IJsselmeer. Wij vinden het IJsselmeer heel erg vervelend. Omdat het zo ondiep is loopt bij weinig wind de golfslag snel op. Niet hoog maar kort, heel onplezierig. Ik noem het geen meer maar een klotsplas. Maar goed, naar Stavoren. Van Enkhuizen naar Stavoren is een stukje van twee uur. Er varen ’s zomers zoveel schepen heen en weer dat het een rechte lijn van schepen is; je hoeft niet te navigeren, gewoon invoegen. In sommige watersportkringen wordt dit de doppenroute genoemd. Er komen zoveel recreanten langs dat er een onafzienbaar spoor van bierdoppen op de bodem moet liggen. Sommigen beweren dat je kompas niet goed meer werkt.
In Stavoren naar de winkel van onze touwenleverancier gelopen. We hadden een nieuwe landvast nodig omdat we vorig jaar in de sluis bleven hangen met de hele boot aan een trosje. Er gebeurde niets ergs, gewoon een sprint naar de keuken, het scherpste mes uit de la, sprintje terug en snijden. Wij naar de Groot. Maar die winkel was er niet meer. Achteraf hadden we het kunnen weten. Voor wie het niet weet, de winkel stond aan het eind van de spoorlijn. Twee jaar geleden schoot er ’s nachts een onderhoudstrein door de stootblokken en reed de winkel finaal doormidden, letterlijk, aan de ene kant er in, aan de andere kant er weer uit, geen slachtoffers. Winkel niet herbouwd. We zijn doorgelopen naar het magazijn, maar ons type touw was niet op voorraad. We zoeken verder.
We zijn verder gevaren Friesland in en uiteindelijk voor anker gegaan op het Grote Gaastmeer, een stil hoekje in Friesland waar het erg mooi is. Daar werd ik even heel gelukkig van. Jarenlang ben ik hier langs gezeild met zeilkamp, zeilschool of om een tjalkje op te halen bij Syperda. En nu lig ik stil voor anker tegen het riet aan met ons hele huis, mooiere tegenstelling kon ik niet bedenken.
De volgende dag even boodschappen doen in Sneek en naar de markt. In de loop van de middag zijn we weer vertrokken, nog een uurtje varen en daarna voor anker op de Peanster Ee bij Grouw. Een heerlijk plekje. De volgende ochtend kwamen we er achter wat die oranje boei bij de kant betekende: een wedstrijdboei. Het was de bovenwindse boei en er vlogen allerlei schepen om ons heen. Voor de zeilers: de meesten konden de boei net bezeilen, een enkeling kwam verkeerd uit en moest overstag omdat wij in de weg lagen. Er kwam van alles langs: Valken, 16m2, Friese schouwtjes en nog wat. Maar niemand uitte bezwaren omdat we in de weg lagen. Dat was maar goed ook, want doordat de wind was gedraaid waren we aan de grond gelopen, dus snel vertrekken konden we toch niet.
De volgende dag een korte vaardag. We zijn na een uur of 2 varen weer voor anker gegaan, deze keer op het Bergumermeer.
Dinsdag kwamen we aan in Groningen. Gezellige stad, drukke stad, echt even wennen als je de afgelopen dagen niet aan wal bent geweest en alleen maar hebt geankerd in de vrije natuur. Voor ons was de regeling van het fietsverkeer ter plaatse nieuw, nogal anders en veel drukker dan in Rotterdam. Die hardwerkende Rotterdammers staan soms stil voor de stoplichten, de studenten in Groningen bespringen elkaar van vier kanten midden op een kruispunt, daar tussen een verdwaalde tiener met bomberjack en scooter, maar die delft het onderspit. Goede oude vrienden aan boord op bezoek gehad, deze keer Elze en Annet. Dat levert altijd goede avonden op; je begint gewoon weer waar je 10 jaar geleden gestopt ben.
Nu dus Delfzijl, de laatste haven in Nederland. Morgen vroeg op, om 8 uur los, de Eems en de Dollard over naar Duitsland en de rivier de Ems op. Wat er dan gebeurt zien we wel verder. In de gauwigheid nog een sixpack Leffe Blond gekocht. Als dat op is gaan we op zoek naar bijzonder Duits bier. Je hoort hier later over.
Jullie hebben nog een verhaal tegoed over onze periode in Warmond. We lagen in een steekhaventje van de werf van neef Herman, een volle neef van Irene. Hij is mede-eigenaar van 16 rondvaartboten in Amsterdam. De werf in Warmond is helemaal gericht op onderhoud aan de rondvaartboten. Belangrijk, want elke dag stilstand in het seizoen kost veel geld. Als er een boot stuk is wordt hij door een klein duwbootje van het bedrijf naar Warmond gevaren, zonder af te meren schuift hij in een keer de helling op en de loods in. Na een dag is hij weer pleite. En ondertussen bouwen ze een nieuwe rondvaartboot. Een bijzonder bedrijf. Aan boord van een deel van de schepen kunnen de gasten in 16 verschillende talen naar keuze tekst en uitleg krijgen. Onlangs kwam er een vrachtwagen binnen met 200.000 koptelefoontjes.
Van Herman en zijn personeel hebben we veel steun gehad en technisch advies. De ligplaats was gratis en de stroom ook! Fantastisch. Regelmatig kwam er een schaaltje langs met Braziliaanse lekkernijen, gemaakt door Miranda, Hermans Braziliaanse vriendin. En Herman kwam af en toe gezellig een glaasje whisky bij ons drinken. Een mooie hernieuwde kennismaking, we zijn verwend door Herman en Miranda. We hebben de schilderperiode besloten door gezellig bij elkaar te eten voordat we vertrokken. In het najaar gaan we onze hijslier weer ophalen, die ligt nu bij (ex)-zwager Jan in de schuur.
En verder was het hard werken met veel hulp van ex-zwager Jan, schoonzoon Marco en Christof Mieliscky, een Poolse stukadoor die ontzettende goed kon roest bikken en plamuren. Zonder hen hadden we het niet gered. En ter geruststelling van Geert: de Pool is wit betaald.
Het werk was soms zwaar. In het gangboord moest in de kleinste hoekjes gebikt, geplamuurd, geprimed en geschilderd worden. Veel op de knieën of op de rug. Met name voor Irene was het zwaar; begrijpelijk als je wat last van artrose hebt. Daarom is het des te verbazender dat ze op een gegeven moment een zelf gecomponeerd lied aanhief, gecomponeerd terwijl ze op haar rug lag te schilderen. Hieronder daarom de het integrale libretto van dit lied.
Deze ‘aria’ van en door Irene is op z’n plat-Rotterdams:
Ik leg hier zo bevallig in het gangboord
Me man die vindt het eig’lijk maar zo-zò
En as het weer nou ook een keertje meezat
Ontbloott’ ik fluks mijn wonderschoon torso
Ik leg hier dus bevallig in het gangboord
Ik lijkent wel een schilderijmodel
Maar daar die rotkabouters weer es niksen
Doe ik dat bootje schilderen zelluf wel
Ik leg nog steeds bevallig in het gangboord
En zing deez’ aria uit volle borst
Me man zegt dat ik op moet tiefen
Maar ‘k ben daar gek, ik leg hier as een vorst……
Soms leg ik ook bevallig op een steiger
Dat vin ik zélluf eig’lijk maar zo-zo
’t Is toch een wonder dat ik het niet weiger
Want ’t is geen lady-like leven zo….
Ontroerend.
We gaan Duitsland in en ons draadloze internetnetwerk stopt. We moeten dus wachten op een haven met Wi-Fi, een hotspot of een huis aan de haven met onbeveiligd netwerk. Overigens: hotspot bestaat niet volgens de spellingscontroller, wel hutspot.
Tot dan.
Hoe zijn we hier gekomen. Een week geleden vertrokken we uit Warmond. Eerste tussenstop Haarlem om op bezoek te gaan bij onze vaarvrienden Jan en Maria. Dat zijn die vrienden die ook een boot hadden en waar we elk jaar een paar keer langszij gingen in Alphen aan de Rijn om te scrabbelen. Die wonen inmiddels in Haarlem en hebben de boot hier ook liggen. Met name vriend Jan heeft een leuke vrijwilligersbaan gevonden: schipper op Het Spaarneveer, een nieuwe fietspont over het Spaarne. Als je als buitenstaander daar over hoort zie je toch merkwaardige maatschappelijke tegenstellingen. Aan de oostkant van het Spaarne liggen wijken als Schalkwijk, veel hoogbouw, daar zien ze dat pontje wel zitten. Aan de overkant liggen andere buurten, wat rianter, en daar zijn ze tegen.
Na Haarlem zijn we doorgevaren naar Hoorn. We hebben er 16 jaar naast gewoond, maar we waren er nog nooit met de boot geweest. Je ligt daar toch wel erg mooi, met uitzicht op de scheepsjongens van bontekoe en het Houten Hoofd. Dat is een lange houten steiger waar veel charterschepen liggen met Duitse schoolklassen. Er was een Duitse docent die zeer creatief was in het bezighouden van de kinderen. Midden op de steiger werd er, net als op de kermis, met ballen op lege conservenblikken gegooid. Zeer gezellig, er viel er af en toe een in het water. Zou hij echt al die blikken uit Duitsland hebben meegenomen?
Voor het eerst in lange tijd weer eens naar het filmhuis. Hoorn beschikt sinds kort over een fabelachtig mooi filmhuis, gebouwd in de oude gevangenis, samen met restaurant, hotel en woningen. Toch wel raar als je uit de bioscoop komt en je kijkt recht over het stille IJsselmeer in de avondzon. Goede vrienden Peter en Margriet weer op bezoek gehad. Dat blijft toch bijzonder, je hebt elkaar een half jaar niet gezien, en het gesprek gaat gewoon weer door.
Na Hoorn vertrokken we richting Friesland. We maakten een tussenstop in Enkhuizen om iets aan onze startproblemen met de stuurboordmotor te doen. Zoals verwacht waren de accu’s aan hun eind. Snel bedrijf, direct een monteur aan boord, probleem ontdekt, nieuwe accu’s geplaatst (mooie AGM’s voor de kenners), rekening betaald, binnen een uur weer weg.
Op weg naar Stavoren over het IJsselmeer. Wij vinden het IJsselmeer heel erg vervelend. Omdat het zo ondiep is loopt bij weinig wind de golfslag snel op. Niet hoog maar kort, heel onplezierig. Ik noem het geen meer maar een klotsplas. Maar goed, naar Stavoren. Van Enkhuizen naar Stavoren is een stukje van twee uur. Er varen ’s zomers zoveel schepen heen en weer dat het een rechte lijn van schepen is; je hoeft niet te navigeren, gewoon invoegen. In sommige watersportkringen wordt dit de doppenroute genoemd. Er komen zoveel recreanten langs dat er een onafzienbaar spoor van bierdoppen op de bodem moet liggen. Sommigen beweren dat je kompas niet goed meer werkt.
In Stavoren naar de winkel van onze touwenleverancier gelopen. We hadden een nieuwe landvast nodig omdat we vorig jaar in de sluis bleven hangen met de hele boot aan een trosje. Er gebeurde niets ergs, gewoon een sprint naar de keuken, het scherpste mes uit de la, sprintje terug en snijden. Wij naar de Groot. Maar die winkel was er niet meer. Achteraf hadden we het kunnen weten. Voor wie het niet weet, de winkel stond aan het eind van de spoorlijn. Twee jaar geleden schoot er ’s nachts een onderhoudstrein door de stootblokken en reed de winkel finaal doormidden, letterlijk, aan de ene kant er in, aan de andere kant er weer uit, geen slachtoffers. Winkel niet herbouwd. We zijn doorgelopen naar het magazijn, maar ons type touw was niet op voorraad. We zoeken verder.
We zijn verder gevaren Friesland in en uiteindelijk voor anker gegaan op het Grote Gaastmeer, een stil hoekje in Friesland waar het erg mooi is. Daar werd ik even heel gelukkig van. Jarenlang ben ik hier langs gezeild met zeilkamp, zeilschool of om een tjalkje op te halen bij Syperda. En nu lig ik stil voor anker tegen het riet aan met ons hele huis, mooiere tegenstelling kon ik niet bedenken.
De volgende dag even boodschappen doen in Sneek en naar de markt. In de loop van de middag zijn we weer vertrokken, nog een uurtje varen en daarna voor anker op de Peanster Ee bij Grouw. Een heerlijk plekje. De volgende ochtend kwamen we er achter wat die oranje boei bij de kant betekende: een wedstrijdboei. Het was de bovenwindse boei en er vlogen allerlei schepen om ons heen. Voor de zeilers: de meesten konden de boei net bezeilen, een enkeling kwam verkeerd uit en moest overstag omdat wij in de weg lagen. Er kwam van alles langs: Valken, 16m2, Friese schouwtjes en nog wat. Maar niemand uitte bezwaren omdat we in de weg lagen. Dat was maar goed ook, want doordat de wind was gedraaid waren we aan de grond gelopen, dus snel vertrekken konden we toch niet.
De volgende dag een korte vaardag. We zijn na een uur of 2 varen weer voor anker gegaan, deze keer op het Bergumermeer.
Dinsdag kwamen we aan in Groningen. Gezellige stad, drukke stad, echt even wennen als je de afgelopen dagen niet aan wal bent geweest en alleen maar hebt geankerd in de vrije natuur. Voor ons was de regeling van het fietsverkeer ter plaatse nieuw, nogal anders en veel drukker dan in Rotterdam. Die hardwerkende Rotterdammers staan soms stil voor de stoplichten, de studenten in Groningen bespringen elkaar van vier kanten midden op een kruispunt, daar tussen een verdwaalde tiener met bomberjack en scooter, maar die delft het onderspit. Goede oude vrienden aan boord op bezoek gehad, deze keer Elze en Annet. Dat levert altijd goede avonden op; je begint gewoon weer waar je 10 jaar geleden gestopt ben.
Nu dus Delfzijl, de laatste haven in Nederland. Morgen vroeg op, om 8 uur los, de Eems en de Dollard over naar Duitsland en de rivier de Ems op. Wat er dan gebeurt zien we wel verder. In de gauwigheid nog een sixpack Leffe Blond gekocht. Als dat op is gaan we op zoek naar bijzonder Duits bier. Je hoort hier later over.
Jullie hebben nog een verhaal tegoed over onze periode in Warmond. We lagen in een steekhaventje van de werf van neef Herman, een volle neef van Irene. Hij is mede-eigenaar van 16 rondvaartboten in Amsterdam. De werf in Warmond is helemaal gericht op onderhoud aan de rondvaartboten. Belangrijk, want elke dag stilstand in het seizoen kost veel geld. Als er een boot stuk is wordt hij door een klein duwbootje van het bedrijf naar Warmond gevaren, zonder af te meren schuift hij in een keer de helling op en de loods in. Na een dag is hij weer pleite. En ondertussen bouwen ze een nieuwe rondvaartboot. Een bijzonder bedrijf. Aan boord van een deel van de schepen kunnen de gasten in 16 verschillende talen naar keuze tekst en uitleg krijgen. Onlangs kwam er een vrachtwagen binnen met 200.000 koptelefoontjes.
Van Herman en zijn personeel hebben we veel steun gehad en technisch advies. De ligplaats was gratis en de stroom ook! Fantastisch. Regelmatig kwam er een schaaltje langs met Braziliaanse lekkernijen, gemaakt door Miranda, Hermans Braziliaanse vriendin. En Herman kwam af en toe gezellig een glaasje whisky bij ons drinken. Een mooie hernieuwde kennismaking, we zijn verwend door Herman en Miranda. We hebben de schilderperiode besloten door gezellig bij elkaar te eten voordat we vertrokken. In het najaar gaan we onze hijslier weer ophalen, die ligt nu bij (ex)-zwager Jan in de schuur.
En verder was het hard werken met veel hulp van ex-zwager Jan, schoonzoon Marco en Christof Mieliscky, een Poolse stukadoor die ontzettende goed kon roest bikken en plamuren. Zonder hen hadden we het niet gered. En ter geruststelling van Geert: de Pool is wit betaald.
Het werk was soms zwaar. In het gangboord moest in de kleinste hoekjes gebikt, geplamuurd, geprimed en geschilderd worden. Veel op de knieën of op de rug. Met name voor Irene was het zwaar; begrijpelijk als je wat last van artrose hebt. Daarom is het des te verbazender dat ze op een gegeven moment een zelf gecomponeerd lied aanhief, gecomponeerd terwijl ze op haar rug lag te schilderen. Hieronder daarom de het integrale libretto van dit lied.
Deze ‘aria’ van en door Irene is op z’n plat-Rotterdams:
Ik leg hier zo bevallig in het gangboord
Me man die vindt het eig’lijk maar zo-zò
En as het weer nou ook een keertje meezat
Ontbloott’ ik fluks mijn wonderschoon torso
Ik leg hier dus bevallig in het gangboord
Ik lijkent wel een schilderijmodel
Maar daar die rotkabouters weer es niksen
Doe ik dat bootje schilderen zelluf wel
Ik leg nog steeds bevallig in het gangboord
En zing deez’ aria uit volle borst
Me man zegt dat ik op moet tiefen
Maar ‘k ben daar gek, ik leg hier as een vorst……
Soms leg ik ook bevallig op een steiger
Dat vin ik zélluf eig’lijk maar zo-zo
’t Is toch een wonder dat ik het niet weiger
Want ’t is geen lady-like leven zo….
Ontroerend.
We gaan Duitsland in en ons draadloze internetnetwerk stopt. We moeten dus wachten op een haven met Wi-Fi, een hotspot of een huis aan de haven met onbeveiligd netwerk. Overigens: hotspot bestaat niet volgens de spellingscontroller, wel hutspot.
Tot dan.
-
04 Juli 2012 - 22:15
Jacqueline:
Hey Wimmie enIrene,
heb het goed met elkaar, geniet en doe voorzichtig :-)
lieve groet uit koekstad -
04 Juli 2012 - 22:19
Liek:
Mooi verhaal, dank daarvoor
Denk ook eens aan het Kieler kanaal met wonderschone stadjes,
Goede en vooral plezierige vaart.
Hopelijk mogen we binnenkort weer genieten van je verhalen. -
05 Juli 2012 - 05:11
Hansie:
Nou misschien zien we elkaar nog wel in Duitsland. Ik ga een delivery doen in het weekend van 14/15 juli van Louwersoog naar Bromsbuttel.
34 ft Halberg R. Ik zal zwaaien.
Tot snel.
Hansie -
05 Juli 2012 - 06:30
Dorethe:
hi wim en irene !!
wat grappig dat frans de monteur bij jullie aan boord was !!
leuk om weer van jullie te horen !!
xx dorethe -
05 Juli 2012 - 06:49
Jan Roelof Slaa:
Ik moest voor kantoor twee jaar geleden inspecties doen bij Akzo in Delfzijl en heb toen overnacht in "De Boegschroef" bij de jachthaven. Eten was goed, verder inderdaad erg stille plek. Goede reis verder! -
05 Juli 2012 - 08:26
Leo Elfferich:
Hallo Irene en Wim,
Heb weer ouderwets genoten van dit mooie reisverslag en sfeer tekening, alsof ik er zelf bij was. Overigens ken ik waarschijnlijk de uitbaatster van het Chinese restaurant in Delfzijl, het gaat waarschijnlijk om mevrouw Kong, de zus van Julia Kong. Met Julia Kong heb ik nog een bedrijf gerund in het Groothandels gebouw in Rotterdam. ik kan jullie nog veel leuke anecdotes vertellen die ik met deze byzondere Chinese familie heb meegemaakt, maar dat komt wel als wij elkaar weer zien, wie weet in Berlijn. -
05 Juli 2012 - 10:31
Margriet Prins:
wat een geweldig verslag weer Wim ! en wat een prachtige aria van Irene, ik zou 'm zo zelluf wille zinge..
wat spijt het ons dat we jullie niet hebben kunnen uitzwaaien in Haarlem of zo, we hebben het heel erg druk gehad. wilde bellen maar zie dat jullie al in Dtsld zitten! even wachten op goede internetverbinding ? liefs beiden van ons 2 -
05 Juli 2012 - 12:26
Zus An:
Wat een heerlijk verhaal weer. Ik heb vooral genoten van het Friesland gedeelte. Herinnerde me weer aan de vroegere zeilvakanties. Veel vaar-, eet-natuur- en ander plezier gewenst.
Liefs van zus An
-
05 Juli 2012 - 14:35
Ruben:
Leuk verslag weer - ik zeg snel een keertje met live begeleiding doen deze aria !! ;-)
Heel veel plezier in Duitsland en een kus van ons uit Voorhout.
Rub en Room
Ps: toevallig nog een foto van het versgeverfde schip ? Ben benieuwd ! -
05 Juli 2012 - 20:14
Joke En Wim:
Dag Irene en Wim,
Tweede poging ,er gaat steeds iets mis, ik zal het wel fout doen. Van het vorige verslag het verdriet van de twee poezen. Heel jammer! Onze schuinsmarscheerder , heel Hauwert kent hem, is nog steeds erg aktief. Het is een spiering maar binnen een paar seconden zit hij in de hoogste boom. Als hem iets overkomt heeft hij in ieder geval een leuk leven gehad. Mijn hart ging natuurlijk sneller kloppen toen ik dat prachtige lied las. Had ze er ook nog een mooie melodie bij? Wij wensen jullie een goede reis en kijken uit naar het volgende reisverslag. Alles goed op de Hauwert en met Basje de hond gaat het ook prima! Lieve groeten, Joke en Wim -
06 Juli 2012 - 10:34
Marij (Amsterdam):
Hallo Wimmie en Irene,leuk verslag! leuk om te lezen.
Tja dat bikken en schilderen!!ik weet er alles van.....ook niet mijn hobby!
Ben blij dat dat in mijn tegenwoordig leven aan mij voorbijgaat.
Aan de andere kant....het reizen, varen, heerlijk , ik weet nog dat vrije gevoel.
Wat een mooi lied Irene, geweldig!
tot horens, liefs Marij -
06 Juli 2012 - 10:57
Ellen:
heerlijk om de verhalen te lezen; graag doorgaan! -
07 Juli 2012 - 05:31
Joke Maclean De Jong:
Hallo neef Wim en Irene.We kennen elkaar eigenlijk niet. Maar jullie afzegging voor de fam reunie in Aug ging gepaard met een link naar jullie site. Ik heb me aangemeld en volg jullie. Zo leer ik jullie ook een beetje kennen, en geniet van jullie verhalen. Ik ben Joke van Oom Huib, Hartelijke groeten. -
09 Juli 2012 - 10:59
Jan Van Dijk:
wim, wat schrijf jij leuke reisverslagen. succes en de groeten aan de bevallige irene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
