Lady B
Door: Wim de Jong
Blijf op de hoogte en volg Wim
08 Januari 2017 | Nederland, Rotterdam
Lady B
We reizen weinig, dus een stukje in waarbenjij is niet logisch, maar waarbenjij is ook een mooi platform voor een nieuwjaarswens, een nieuwjaarsgedicht:
Oudejaarsconference kerststollen duivekaters wafels knieperties spekdikken oliebollen appelflappen licht, veel licht goede voornemens voorspoed nieuwjaar, gelukkig nieuwjaar gezondheid, veel gezondheid, heel veel gezondheid 2017 afvallen kerstboomverbranding klokgelui vuurwerk nieuwjaarsduik schansspringen Nieuwjaarsconcert
De maanden in Harlingen hebben we hard gewerkt. Het aanbrengen van een nieuw dak is niet extreem moeilijk, maar wel veel werk. Nadat de boel er af was (2 weken werk met hulp van een sterke vent van de werf, het is een degelijk gebouwd schip) konden we zien waar alle elektriciteitsleidingen lopen. Dat was nog knap ingewikkeld. Alle leidingen hebben dezelfde kleur en waren niet gemarkeerd. Dus dat werd detectivewerk. Eerst beneden uitzoeken wat voor draad er omhoog gaat: de toeter, boordlichten, ankerlicht, marifoonantenne en nog zowat. Dan volgt een intelligente klus. Irene staat beneden, ik boven op het dak. Irene trekt aan de draad van de marifoon, ik kijk boven welke draad beweegt en plak er dan een sticker op: marifoon. Het gaat goed, alles wat we boven nodig hebben is op die manier geïdentificeerd en er blijven een stuk of 6 draden over met onbekende functie; ze komen ergens beneden uit een hoekje zetten waar we niet bij kunnen, we laten ze zitten met sticker onbekend er op. Een volgende eigenaar kan zich uitleven.
Dan gaan we een nieuw dak opbouwen. Maar voordat de dakplaten er op komen is er nog een ding te doen. Al de problemen boven hadden als oorzaak afgesloten compartimenten met een beetje vocht erin waarvan een deel in de afgelopen 35 jaar is doorgerot. Om herhaling te voorkomen weten we maar 1 oplossing: alle compartimenten krijgen verbinding met elkaar door gaten in de spanten te boren zodat verse lucht kan doorstromen. Ik vind het best een klus en zie het niet zitten maar Irene pakt resoluut de boor en boort even 146 gaten in de hardhouten spanten, diameter 20 mm. Wat een vrouw! Ventilatieroosters beneden en het probleem is opgelost, denken we.
Ondertussen vind ik op marktplaats een mooie nieuwe mast voor weinig geld, massief hout met veel rvs. Volgens Dirk, de ijzerwerker van de werf zegt dat, als hij hem moet maken, het wel 10 keer zoveel kost!
We schroeven de nieuwe dakplaten er op en zorgen er voor dat alles voldoende geconserveerd is voor de komende 20 jaar of zoiets, 13 lagen:
• Dakplaten 2x impregneren met epoxyhars
• 2 lagen epoxyhars met glasvezel
• 4 lagen epoxyprimer
• 2 lagen epoxylak
• 1 laag epoxyhars met zand, antislip
Mast erop en alles aansluiten, klaar.
We hebben een nieuw schip gecreëerd, Lady B. Lager, daardoor visueel langer. In praktische zin is er een groot voordeel: als we de mast weghalen (paar minuten werk) zijn we nagenoeg laag genoeg om binnendoor naar Parijs te varen. Volgende zomer misschien.
In september zijn we weer terug in Rotterdam, eerst naar het Haringvliet, begin oktober naar onze vaste ligplaats in de winter, de Veerhaven. Het is nog steeds ons paradijsje: centrum, tramlijn 7 voor de deur, nostalgie voor Irene (om de hoek geboren), Kunsthal en Boymans om de hoek, en niet te vergeten, bewoonde schepen, bekende mensen, thuiskomen.
Irene wordt 12 september 67 en begint aan een nieuwe baan voor 6 maanden. Het is op het Taalcentrum van de Erasmus Universiteit, opzetten administratie voor taalles aan vluchtelingen, de meesten hooggeschoold, veel Syriërs.
Toch merkwaardig. Irene heeft een cv met weinig diploma’s en veel gevarieerde ervaring, en ze heeft altijd werk hier in Rotterdam. Ik heb een cv met veel diploma’s en veel ervaring bij slechts 2 werkgevers. Is hooggeschoold afschrikkend voor tijdelijke arbeid, ben ik te duur?
Ik sta wel ingeschreven bij arbeidsbureau 65 . Zo af en toe komt er een aanbieding voor een tijdelijk baantje. De leukste was colporteren met leesmappen.
Er is genoeg te doen voor mij, behalve het huishouden. In het najaar doe ik vrijwilligerswerk in de festivalwereld. Eerst Djemaa el Fna, het nagemaakte marktplein van Marrakesh. Ik doe de kassa. Als je Noord-Afrikaans wil eten moet je hier zijn. Daarna in november het IDFA, documentaire festival in Amsterdam. Zo af en toe slaap ik bij vrienden (bedankt Joop), meestal ga ik met de trein. Dat valt best mee. Ik ben dol op de Intercity Direct, 41 minuten. Dat valt toch best mee, 5 minuten langer dan vanuit Purmerend.
Begin december is er lichtjesfeest in de Veerhaven. In de dagen ervoor hijsen alle bewoners lange snoeren lichtjes in de mast. Op het lichtjesfeest gaat om 8 uur ’s avonds iedereen naar zijn schip en op een signaal steken we allemaal tegelijk de lichtjes aan: sprookje! Met dat signaal ging het trouwens mis. Naast de haven staat het Wereldmuseum met een soort klokkentoren erin. Iedereen kan hem horen dus mijn voorstel was: licht aan op de eerste slag van acht. Maar de klok was stuk, eerste slag om 2 over 8. Sommigen wisten dat en wachtten op de klok. Anderen vonden dat 8 uur 8 uur was en gingen gewoon: weg apotheose.
Er was wel een ander hoogtepunt: Irene klom weer op het podium en zong een paar nummers, voor het eerst in 7 jaar. Leve het internet, er zijn veel karaokeprogramma’s, elke song is te vinden. Het succes was groot, het publiek danste en was verbaasd dat de buurvrouw in de haven kon zingen, en goed.
So this is Christmas….
De Kerstdagen waren niet goed. We zouden tweede Kerstdag bij de kinderen gaan eten, daarna met de jongens naar Rotterdam. Altijd succes. Gabriel grijpt de marifoon, zet kanaal 81 aan, sector Maasbruggen en weet alles van de scheepvaart op de Nieuwe Maas.
Maar mijn epilepsie gooit roet in het eten. In de vroege ochtend van Tweede Kerstdag krijg ik kort na elkaar 3 zware aanvallen. Irene belt bij de 3e om 6 uur de ambulance want zoveel aanvallen achter elkaar heb ik nog nooit gehad. De ambulance komt snel en besluit me mee te nemen naar het Erasmus, hier om de hoek. Maar ik moet een smal trapje op, ik ben zwaar en in verlaagd bewustzijn en ik wil niet, dus ze krijgen me niet omhoog. Uiteindelijk zijn er 4 extra politiemannen plus 2 ambulance-broeders nodig om me boven te krijgen. Jammer dat ik niet bij bewustzijn was, ik had het weleens willen zien. Op de SEH van het Erasmus krijg ik een 4e aanval. De verpleging geeft een prik Dormicum, stevig spul en ik ben meteen van de wereld. Desiree komt heel lief naar het ziekenhuis zodra ze hoort wat er is gebeurd, een beetje voor mij maar vooral voor Irene. Na een dagje slapen verlaat ik het om 5 uur ’s middags ziekenhuis.
Thuis doe ik niet veel meer, ik ben totaal kapot. Ik heb gelukkig vrij snel een gesprek met mijn neuroloog van het Sein. We besluiten een extra, sterker medicijn te nemen en binnenkort een uitgebreid EEG te doen, 24 uur met nachtbewaking. Dat gebeurt bij het SEIN in Heemstede. Het SEIN betekent Stichting Epilepsie Instellingen Nederland en het is het absolute topinstituut op het gebied van Epilepsie. Fijn voor mij om daar mijn ondersteuning te krijgen.
Inmiddels sta ik weer overeind en ben ik weer fit genoeg voor gewone dingen. Maar het blijft wel een beetje spannend. Pas over een maand of 3 weet ik of de nieuwe medicatie iets heeft te betekenen of dat er onzekerheid blijft. Of misschien blijft het altijd wel onzeker, de afgelopen 15 jaar is er geen enkel medicijn geweest dat zich heeft kunnen waarmaken.
So this was Christmas….
Inmiddels gaat de tijd verder, en er heeft zich een geïnteresseerde koper gemeld. Hij heeft een vakantiehuisje in de bossen van Hoenderlo en een klein jachtje. Hij wil een groter jacht en van zijn huisje af en Lady B voldoet uitstekend aan zijn wensenpakket. Bij zijn eerste bezoek heeft hij bekend verliefd te zijn. Enkele dagen later kwam hij weer, nu met zijn vriendin en zij vindt het ook goed. Hij wil nu een proefvaart maken, maar dat gaat even te snel, normaliter komt er pas een proefvaart na een voorlopig contract. Hij mag mee als we binnenkort van ligplaats gaan veranderen hier in de Veerhaven, varen we even een stukje op de Maas. Het is een veelbelovende kandidaat, maar ja, er moet eerst nog een huisje verkocht worden, dus het kan nog even duren voor er iets gebeurt.
En ik wacht zoals elk jaar tot er nog eens echt veel sneeuw valt, de boel echt ontregeld raakt en de NS en Rijkswaterstaat het weer eens gedaan hebben.
We reizen weinig, dus een stukje in waarbenjij is niet logisch, maar waarbenjij is ook een mooi platform voor een nieuwjaarswens, een nieuwjaarsgedicht:
Oudejaarsconference kerststollen duivekaters wafels knieperties spekdikken oliebollen appelflappen licht, veel licht goede voornemens voorspoed nieuwjaar, gelukkig nieuwjaar gezondheid, veel gezondheid, heel veel gezondheid 2017 afvallen kerstboomverbranding klokgelui vuurwerk nieuwjaarsduik schansspringen Nieuwjaarsconcert
De maanden in Harlingen hebben we hard gewerkt. Het aanbrengen van een nieuw dak is niet extreem moeilijk, maar wel veel werk. Nadat de boel er af was (2 weken werk met hulp van een sterke vent van de werf, het is een degelijk gebouwd schip) konden we zien waar alle elektriciteitsleidingen lopen. Dat was nog knap ingewikkeld. Alle leidingen hebben dezelfde kleur en waren niet gemarkeerd. Dus dat werd detectivewerk. Eerst beneden uitzoeken wat voor draad er omhoog gaat: de toeter, boordlichten, ankerlicht, marifoonantenne en nog zowat. Dan volgt een intelligente klus. Irene staat beneden, ik boven op het dak. Irene trekt aan de draad van de marifoon, ik kijk boven welke draad beweegt en plak er dan een sticker op: marifoon. Het gaat goed, alles wat we boven nodig hebben is op die manier geïdentificeerd en er blijven een stuk of 6 draden over met onbekende functie; ze komen ergens beneden uit een hoekje zetten waar we niet bij kunnen, we laten ze zitten met sticker onbekend er op. Een volgende eigenaar kan zich uitleven.
Dan gaan we een nieuw dak opbouwen. Maar voordat de dakplaten er op komen is er nog een ding te doen. Al de problemen boven hadden als oorzaak afgesloten compartimenten met een beetje vocht erin waarvan een deel in de afgelopen 35 jaar is doorgerot. Om herhaling te voorkomen weten we maar 1 oplossing: alle compartimenten krijgen verbinding met elkaar door gaten in de spanten te boren zodat verse lucht kan doorstromen. Ik vind het best een klus en zie het niet zitten maar Irene pakt resoluut de boor en boort even 146 gaten in de hardhouten spanten, diameter 20 mm. Wat een vrouw! Ventilatieroosters beneden en het probleem is opgelost, denken we.
Ondertussen vind ik op marktplaats een mooie nieuwe mast voor weinig geld, massief hout met veel rvs. Volgens Dirk, de ijzerwerker van de werf zegt dat, als hij hem moet maken, het wel 10 keer zoveel kost!
We schroeven de nieuwe dakplaten er op en zorgen er voor dat alles voldoende geconserveerd is voor de komende 20 jaar of zoiets, 13 lagen:
• Dakplaten 2x impregneren met epoxyhars
• 2 lagen epoxyhars met glasvezel
• 4 lagen epoxyprimer
• 2 lagen epoxylak
• 1 laag epoxyhars met zand, antislip
Mast erop en alles aansluiten, klaar.
We hebben een nieuw schip gecreëerd, Lady B. Lager, daardoor visueel langer. In praktische zin is er een groot voordeel: als we de mast weghalen (paar minuten werk) zijn we nagenoeg laag genoeg om binnendoor naar Parijs te varen. Volgende zomer misschien.
In september zijn we weer terug in Rotterdam, eerst naar het Haringvliet, begin oktober naar onze vaste ligplaats in de winter, de Veerhaven. Het is nog steeds ons paradijsje: centrum, tramlijn 7 voor de deur, nostalgie voor Irene (om de hoek geboren), Kunsthal en Boymans om de hoek, en niet te vergeten, bewoonde schepen, bekende mensen, thuiskomen.
Irene wordt 12 september 67 en begint aan een nieuwe baan voor 6 maanden. Het is op het Taalcentrum van de Erasmus Universiteit, opzetten administratie voor taalles aan vluchtelingen, de meesten hooggeschoold, veel Syriërs.
Toch merkwaardig. Irene heeft een cv met weinig diploma’s en veel gevarieerde ervaring, en ze heeft altijd werk hier in Rotterdam. Ik heb een cv met veel diploma’s en veel ervaring bij slechts 2 werkgevers. Is hooggeschoold afschrikkend voor tijdelijke arbeid, ben ik te duur?
Ik sta wel ingeschreven bij arbeidsbureau 65 . Zo af en toe komt er een aanbieding voor een tijdelijk baantje. De leukste was colporteren met leesmappen.
Er is genoeg te doen voor mij, behalve het huishouden. In het najaar doe ik vrijwilligerswerk in de festivalwereld. Eerst Djemaa el Fna, het nagemaakte marktplein van Marrakesh. Ik doe de kassa. Als je Noord-Afrikaans wil eten moet je hier zijn. Daarna in november het IDFA, documentaire festival in Amsterdam. Zo af en toe slaap ik bij vrienden (bedankt Joop), meestal ga ik met de trein. Dat valt best mee. Ik ben dol op de Intercity Direct, 41 minuten. Dat valt toch best mee, 5 minuten langer dan vanuit Purmerend.
Begin december is er lichtjesfeest in de Veerhaven. In de dagen ervoor hijsen alle bewoners lange snoeren lichtjes in de mast. Op het lichtjesfeest gaat om 8 uur ’s avonds iedereen naar zijn schip en op een signaal steken we allemaal tegelijk de lichtjes aan: sprookje! Met dat signaal ging het trouwens mis. Naast de haven staat het Wereldmuseum met een soort klokkentoren erin. Iedereen kan hem horen dus mijn voorstel was: licht aan op de eerste slag van acht. Maar de klok was stuk, eerste slag om 2 over 8. Sommigen wisten dat en wachtten op de klok. Anderen vonden dat 8 uur 8 uur was en gingen gewoon: weg apotheose.
Er was wel een ander hoogtepunt: Irene klom weer op het podium en zong een paar nummers, voor het eerst in 7 jaar. Leve het internet, er zijn veel karaokeprogramma’s, elke song is te vinden. Het succes was groot, het publiek danste en was verbaasd dat de buurvrouw in de haven kon zingen, en goed.
So this is Christmas….
De Kerstdagen waren niet goed. We zouden tweede Kerstdag bij de kinderen gaan eten, daarna met de jongens naar Rotterdam. Altijd succes. Gabriel grijpt de marifoon, zet kanaal 81 aan, sector Maasbruggen en weet alles van de scheepvaart op de Nieuwe Maas.
Maar mijn epilepsie gooit roet in het eten. In de vroege ochtend van Tweede Kerstdag krijg ik kort na elkaar 3 zware aanvallen. Irene belt bij de 3e om 6 uur de ambulance want zoveel aanvallen achter elkaar heb ik nog nooit gehad. De ambulance komt snel en besluit me mee te nemen naar het Erasmus, hier om de hoek. Maar ik moet een smal trapje op, ik ben zwaar en in verlaagd bewustzijn en ik wil niet, dus ze krijgen me niet omhoog. Uiteindelijk zijn er 4 extra politiemannen plus 2 ambulance-broeders nodig om me boven te krijgen. Jammer dat ik niet bij bewustzijn was, ik had het weleens willen zien. Op de SEH van het Erasmus krijg ik een 4e aanval. De verpleging geeft een prik Dormicum, stevig spul en ik ben meteen van de wereld. Desiree komt heel lief naar het ziekenhuis zodra ze hoort wat er is gebeurd, een beetje voor mij maar vooral voor Irene. Na een dagje slapen verlaat ik het om 5 uur ’s middags ziekenhuis.
Thuis doe ik niet veel meer, ik ben totaal kapot. Ik heb gelukkig vrij snel een gesprek met mijn neuroloog van het Sein. We besluiten een extra, sterker medicijn te nemen en binnenkort een uitgebreid EEG te doen, 24 uur met nachtbewaking. Dat gebeurt bij het SEIN in Heemstede. Het SEIN betekent Stichting Epilepsie Instellingen Nederland en het is het absolute topinstituut op het gebied van Epilepsie. Fijn voor mij om daar mijn ondersteuning te krijgen.
Inmiddels sta ik weer overeind en ben ik weer fit genoeg voor gewone dingen. Maar het blijft wel een beetje spannend. Pas over een maand of 3 weet ik of de nieuwe medicatie iets heeft te betekenen of dat er onzekerheid blijft. Of misschien blijft het altijd wel onzeker, de afgelopen 15 jaar is er geen enkel medicijn geweest dat zich heeft kunnen waarmaken.
So this was Christmas….
Inmiddels gaat de tijd verder, en er heeft zich een geïnteresseerde koper gemeld. Hij heeft een vakantiehuisje in de bossen van Hoenderlo en een klein jachtje. Hij wil een groter jacht en van zijn huisje af en Lady B voldoet uitstekend aan zijn wensenpakket. Bij zijn eerste bezoek heeft hij bekend verliefd te zijn. Enkele dagen later kwam hij weer, nu met zijn vriendin en zij vindt het ook goed. Hij wil nu een proefvaart maken, maar dat gaat even te snel, normaliter komt er pas een proefvaart na een voorlopig contract. Hij mag mee als we binnenkort van ligplaats gaan veranderen hier in de Veerhaven, varen we even een stukje op de Maas. Het is een veelbelovende kandidaat, maar ja, er moet eerst nog een huisje verkocht worden, dus het kan nog even duren voor er iets gebeurt.
En ik wacht zoals elk jaar tot er nog eens echt veel sneeuw valt, de boel echt ontregeld raakt en de NS en Rijkswaterstaat het weer eens gedaan hebben.
-
08 Januari 2017 - 23:04
Ruben:
Hoi oom Wim en tante Irene,
Leuk om weer van jullie te horen.
Een heel gelukkig en gezond nieuwjaar gewenst voor jullie!!
Hopelijk wordt het een jaar zonder aanvallen; balen zeg, zo precies voor de kerst met al die leuke plannen. En dan ook zoveel aanvallen achter elkaar ... schrikken.
Gaaf dat er een nieuw dak op zit. (foto's! foto's! foto's! -
09 Januari 2017 - 09:28
Anneke De Vries:
Ha lieve Wim en Irene,
Wat een belevenissen! Enerverend zo alles bij elkaar. Ik hoop dat jullie een bijzonder mooi nieuw jaar gaan krijgen!
Lieve groeten,
Anneke -
09 Januari 2017 - 10:07
Hans Molenkamp :
Dan je Wim, ik hoop dat je overeind blijft. Groet uit vlissingen. Ook van Hetty
-
09 Januari 2017 - 11:42
Ria Vriend:
Wij wensen jullie een welvarend en gezond 2017 en nu zonder die vervelende aanvallen. Leuk om weer iets van jullie te horen. Groetjes vanuit Hauwert -
09 Januari 2017 - 14:34
Margriet :
Hallo Wim en Irene,
dank voor het verslag. Wil je mijn email-adres ook toevoegen ? (nu kwam de mail alleen bij Paul).
Je intensiever wordende aanvallen zetten zo wel je leven op z'n kop, wat een onzekerheid!
'k vind het knap hoe jullie daar mee omgaan! hoop dat de nieuwe medicatie verbetering geeft.
Geweldig dat een serieuze gegadigde voor LadyB zich nu toch eindelijk lijkt aan te dienen.
Irene, dank voor je mail, we houden contact. Werk ze en sterkte met alles! groet ook van Paul -
09 Januari 2017 - 14:51
Anne Marie En Koos:
Van uit Hauwert de beste wensen voor 2017.
We volgen jullie avonturen sinds jullie vertrek uit Hauwert.
Jullie vervelen je in elk geval niet.
Is een optreden van Irene bij Hauwert in Concert misschien een optie.
Groeten Anne Marie en Koos -
09 Januari 2017 - 20:08
Silvia En Rene Kok:
Wim en Irene, jullie ook een gelukkig en gezond 2017 toegewenst.
We hopen dat de medicijnen zijn werk doen en je geen aanvallen meer zult krijgen.
Groeten uit Hauwert -
11 Januari 2017 - 10:18
Marina:
Een goed, gelukkig en gezond 2017 Wim en Irene! liefs, Marina -
15 Januari 2017 - 22:43
Joop En Geerja:
Ha Wim & Irene,
Dat is een hele klus geweest aan de boot! Dak eraf, dak erop, nieuwe mast, een aantal maanden verder en Ladya is getransformeerd tot Ladyb. Knap staaltje werk van jullie!
Ik kan me voorstellen dat Irene geen moeite heeft om werk te vinden, die is van alle markten thuis ;).
Wat een domper met kerst, drie aanvallen op rij, een enge ervaring, voor jullie allebei! Gelukkig gaat het in inmiddels weer wat beter met je begrijp ik. Hopelijk slaat de nieuwe medicatie goed aan.!
En dan ook nog een potentiële koper voor de boot. Jullie houden de spanning er goed in.
Wij, ik spreek ook maar even voor Joop die momenteel voor een dag of 11 in Azië is voor zijn werk, wensen jullie een mooi, cultureel en bovenal gezond 2017 toe!
Veel liefs uit een winters Oosterhesselen,
Geerja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
