Antwerpen

18 september. We zijn vroeg uit Mechelen vertrokken om het afgaand tij op de Rupel mee te hebben. Dat levert veel voordeel. Normaal varen we 10-11 k/h maar nu deden we soms 16, scheelt echt veel geld. Er is een brug waarvan we niet precies weten hoe het zit. Volgens lokale watersporters is hij bijna altijd open, volgens anderen weer niet. Maar het pakt goed uit, het water is inmiddels zover gezakt dat we er onderdoor kunnen. We komen verder zonder problemen in Antwerpen aan. Om bij de jachthaven te komen moeten we door de Kattendijksluis. De sluis werkt alleen tussen 3 uur voor hoogwater en 3 uur na. Dat was dus 4 uur wachten voor ons. Gelukkig is er een goede wachtsteiger op de Schelde. Tegen 5 uur hebben we contact met de sluiswachter. Hij meldt dat we kunnen schutten maar dat we tot nader order in de sluis moeten blijven liggen: er is een schip gezonken. Altijd wat hier. Na een tijd mochten we uitvaren, als we maar zoveel mogelijk rechts hielden, er stak iets vreemds, onherkenbaars uit het water. Later bleek dat De Badboot gezonken was, een binnenvaartschip verbouwd tot drijvend buitenbad.
De havenmeester wijst ons een mooie plek aan, bijna dezelfde als 4 jaar gelegen. We liggen pal tegen het MAS aan, het Museum Aan de Schelde, met uitzicht op het plein voor het museum. Met een pintje op het achterdek hebben we prachtig uitzicht op de eindeloze stroom mensen, voornamelijk toeristen. Behalve de selfyende Japanners trekken er ook veel groepen onder begeleiding langs, vaak met een aanvoerder. Allemaal hebben ze een helm op en een geel hesje op. Heel vaak komt Antwerp By Bike langs en ook een sliert mensen op Sedgways. We liggen hier goed.

19 september. Voor de verandering is het zonnig en droog. Dat komt goed uit want nicht Ellen en man Ronald komen op bezoek. We hebben een fantastische dag, met goed eten en drinken, veel bijpraten, we wilden nog kaarten maar daar hadden we pas om 11 uur ’s avonds tijd voor, dus dat is niet doorgegaan.
Wij hebben een geluidsinstallatie die je op de muziek uit laptop of telefoon kunt aansluiten. We hebben een nieuw spelletje gespeeld: om de beurt telefoon aan de installatie en je favoriete muziek draaien. Leuk!

20 september. We stappen op de fiets om naar het fotomuseum te gaan. Het is autoloze zondag in de meeste steden van Vlaanderen. Het is rustig maar van de weeromstuit blijft iedereen op het fietspad langs de Schelde fietsen.
Het museum valt tegen; er is een tentoonstelling landschapsfoto’s met de titel, Mijn vlakke land. Te veel foto’s en niets van de schoonheid van Vlaanderen zoals de titel doet vermoeden. Maar daarna strijken we neer op het terras van café Hopper, trendy. Ellen en Ronald zijn gelukkig net als wij dol op terrasjes en Leffe Blond, ook nog uit de tap.
Na vertrek van de familie bekijken wij de vele mensen die langslopen; er is een literatuurfestival rond de haven. De organisatie van zoiets is complex, je moet de flyers al vroeg gedrukt hebben. Dat is te zien omdat The Lau en Joost Zwagerman ook genoemd worden. Arme organisatie.

21 september. Er is al weer bezoek, een vriendin van vroeger die we al 30 jaar niet gezien hadden. Ze woont sinds toen in Ierapetra op Kreta. Ze heet Annemiek Sanders en ze komt met haar schoonzus die Annemiek Sanders heet. Echt waar!
Er is onvoldoende tijd om in zo korte tijd bij te praten. Het is fijn om te horen hoe iemands leven er uit ziet in Kreta. Het is ook fijn om verhalen te horen over het Griekenland van nu. Een insider vertelt toch dingen die niet in de krant staan.
Te vroeg nemen we afscheid maar we hebben een vervolgafspraak: op 17 juni 2017 trouwt een van haar dochters en we zijn welkom. Of zover vooruitzien Grieks is, weten wij niet.
Vanavond gaat het weer regenen, dus we grijpen de zon aan om een dringend plamuur- en schilderklusje te doen.

22 september. Vandaag een rustig dagje gehad. Wel moesten we naar C&A om een paar nieuwe spijkerbroeken te kopen. C&A ziet er hier net zo uit als in Nederland, of althans in Rotterdam. Wat wel verschilt, is het personeel. Dat is buitengewoon dienstbaar en vriendelijk. Als je in de kleedkamer zit en je hebt een verkeerde maat meegenomen, wordt die voor je uit het rek gepakt. Ik heb een zeer afgeprijsde broek gevonden,
€ 29 en ik wil er nog een kopen, maar die is er niet meer. Geen probleem meneer, die ga ik gewoon voor u bestellen, krijgt u ook nog 10% korting voor 2 broeken, we bellen u vrijdag even. Dat is toch beter dan het Broekenpaleis
Voor de rest van de dag zitten we thuis te breien en lezen, het regent nog steeds.
We luisteren veel naar Radio Nostalgie. Ze draaien veel verschillende soorten muziek, soms Johnny en Tante Leen, dan weer Billy Holiday. Maar wat echt leuk is zijn de radioreclames. Absolute top is De Verffabriek, een verfwinkel in de voormalige Heilig Hart kerk. De eigenaren hebben veel humor: op de plaats waar vroeger de biechtstoel stond, kan je nog steeds kleur bekennen.

23 september. Het is regenachtig, tijd voor uitslapen en museumbezoek. We zijn naar de grote markt gelopen. De kortste route voert via het Scheepvaartkwartier. Er staan tientallen vrouwen achter de ramen, al om 13:00 uur. Terug naar huis, om 19:00, waren er erg weinig, zeker etenstijd en dus geen handel.
We hebben zo lang uitgeslapen dat we gelijk gaan lunchen op de markt. Op veel plaatsen in België staat een croque madame op de kaart, dat is een croque monsieur met een spiegelei erop.
We gaan naar het M HKA, het Museum van Hedendaagse Kunst in Antwerpen. We waren weer niet enthousiast. Wel bijzonder was een tentoonstelling De Welvaartsstaat. Een mooie inkijk in de welvaartsstaat België, en ook het verzet er tegen de laatste 100 jaar. Veel affiches voor onderwerpen als gratis onderwijs, vrouwen stemrecht, tegen de neutronenbom. Wat onderwerp betreft zijn er weinig verschillen met Nederland. In tijd is het soms iets anders. Het vrouwenkiesrecht in België kwam in 1948, in Nederland in 1919. Ook was België nog zeer verzuild. Er waren, en zijn, nog steeds christelijke, liberale en socialistische mutualiteiten (zorgverzekeringen). Boeiend om te zien hoe een land zich maatschappelijk ontwikkelt.
We gingen heen en terug met de tram. Het vinden van de juiste tram was zeer ingewikkeld. De stadsplattegrond van de VVV had een verouderd lijnennetwerk; vervelender was dat in de tram zelf ook een verouderde plattegrond was opgehangen. Het waren om het moeilijk te maken verschillende soorten fouten.

24 september. Laatste dag in Antwerpen. We blijven nog wat aan boord, regen! Bovendien maken we nog even gebruik van de faciliteiten van de haven: de wasdroger. We hebben wel een wasmachine aan boord, maar geen droger. En het is geen weer om 5 wassen aan de waslijn te drogen.
Ik ga nog even naar een museum hier om de hoek: Red Star Line. Het is een tentoonstelling over deze rederij die emigranten naar Amerika heeft gebracht, honderdduizenden. Het gaat om alle facetten, tot en met hoe je duizend emigranten aan boord krijgt, ontsmet en al. Ook de controle op Ellis Island in New York, met Vrijheidsbeeld, werd indringend in beeld gebracht. Als Amerika vond dat iemand te ziek was, TBC had bijvoorbeeld, werd hij onherroepelijk teruggestuurd, voor rekening van de rederij. Vandaar dat de controle in Antwerpen steeds strenger werd, anders kostte het geld.
Nog 2 observaties.
De hele middag liepen er grote groepen jongeren, op weg naar een of andere bijeenkomst, honderden. Het bijzondere was dat ze in groepen liepen, met een mooie sjerp om, zoiets als een Franse burgemeester op 14 juli. Bovendien liep voorop iemand te zwaaien met een banier met onleesbare tekst. Ik heb gevraagd wat het betekende en het waren studentenverenigingen, een soort dispuut. Het zag er eigenlijk uit als een arbeidersstaking of revolutie, iets marxistisch-leninistisch.
Op de grote Markt was iets bijzonders te zien. Er stond een tribune met uitzicht op een parcours voor mountainbikes of een ander soort sportieve fiets. De fietsers reden rondjes om het standbeeld van Silvio Brabo, een held die de hand van Druon Antigoon wegwerpt, richting tribune. (het is niet Sus Antigoon uit Suske en Wiske).Maar het meest bijzondere is dat alles omgeven wordt door Volkswagenbusjes en tientallen VW-vaandels. Je kan van een afstand aan alle omstanders zien wat ze denken.
Dat was Antwerpen. Fijne stad, prettig druk, ondernemend, een beetje Rotterdam.
Morgen gaan we naar Lier, een mooi middeleeuws stadje aan de rivier de Nete. Er wonen mensen die we al eens in Rotterdam hebben ontmoet. Bovendien zijn er zondag buitengewone optochten in het kader van de Gummariusfeesten. Gummarius is de patroon van allen die met een breuk te maken hebben, zowel beenbreuken als echtbreuken (bron: Wikipedia).Er is ook Sint Gummarius Tripel.