Van Spanje naar Nederland

Het is zover: we (Wim en Jan Cees Kossen) vertrekken op 14 juni van Schiphol naar Ayamonte, de haven op de grens van Spanje en Portugal waar Lady A nu ligt. Jan Cees is een goede vriend die professioneel bezig is met varen en bereid is ons te helpen het schip naar Nederland te varen (www.kossensailing.nl) . We worden bijgestaan door Jitske, een dochter van Jan Cees, en door Hans Verbruggen, een vriend die in La Coruna instapt.

Op maandag 15 juni ontmoeten we de makelaar aan boord voor de overdracht van het schip. Het is een moment waar we lang naar uitkeken, en ook een beetje tegen op keken. Het valt mee; er worden belangrijke papieren overhandigd, de Bill of Sale, ondertekend door de verkoper (hij is er niet bij), en een kopie van de Britse Registratie. En dat is het eigenlijk, hiermee is de Lady A van ons.

We gaan lunchen en het glas heffen op het schip. Na de lunch arriveert Jitske uit Barcelona. We settelen ons aan boord en besteden de maandag en de dinsdag aan opruimen van het schip, inkopen doen voor de reis naar Nederland. Dinsdagavond varen we naar Villa Real, de dichtstbijzijnde haven in Spanje, om te tanken. We gooien er 2000 liter in, genoeg om in ieder geval La Coruna te halen in noord Spanje.

Woensdag gaan we los, op weg naar Portimao in de Algarve. Hier heeft het schip lang gelegen, en er zijn een aantal goede technici die al eens aan het schip hebben gewerkt. De tocht verloopt probleemloos, de zee is rustig, het is warm. Na wat experimenteren, kiezen we voor 2100 toeren op de motoren; we lopen tussen 8,5 en 10 knopen (knoop=zeemijl per uur). Na ruim 10 uur varen arriveren we in Portimao. De Marina is groot, comfortabel en niet te betalen € 70,- per nacht).

Donderdag en vrijdag worden er noodzakelijke reparaties uitgevoerd (buitenboordmotor, patrijspoorten, stabilisatoren, motorstop, autopilot, enz.). We kopen verder in voor de reis, eten en drinken, motorolie, keukenspullen).
Verder voeren een zeer grote hoeveelheid inventaris af. De makelaar is bereid de boel weg te brengen met zijn stationcar. Hij is er blij mee, want hij is zijn huis aan het verbouwen en kan veel spullen goed gebruiken.
Het is heet, 30+, en we werken ons drie slagen in de rondte, maar we zijn vrijdagavond klaar.

Zaterdagochtend vertrekken we uit Portimao op weg naar Sines, een tocht van 80 mijl. We hebben besloten tot aan La Coruna niet in het donker te varen; de kust ligt te vol met netten en kreeftenpotten, uitgerust met onverlichte boeien, te veel risico om iets in de schroef te krijgen. Het is nog steeds rustig weer, de zee redelijk vlak met een lange deining. Zonder problemen komen we in Sines aan.

Zondag maken we een lange dagtocht naar Nazare, 120 mijl. Ook nu is alles rustig, we komen om 22:00 uur aan en gaan voor anker.

Maandag vertrekken weer voor de volgende tocht. Halverwege stopt de bakboord motor plots. Na een kwartier start hij weer, maar stopt na korte tijd weer. Onderzoek wijst uit dat de groffilter/waterafscheider sterk vervuild is. Het was natuurlijk te verwachten: de motoren hebben heel lang niet gelopen, en de dieselolie in de tanks is oud.
We besluiten door te varen naar Leixoes bij Porto; daar zijn veel voorzieningen, dus een goede kans om filters aan te schaffen. Zonder problemen meren we af.

Dinsdag besteden we aan boodschappen doen en op jacht naar filtermateriaal. Met een taxi ga ik naar een grote winkel voor automateriaal; we kunnen alles aanschaffen, alhoewel er iemand snel naar een andere winkel racet om nog een klein dingetje te halen. Ondertussen wacht de taxi braaf om me weer keurig aan boord af te leveren. In de middag lukt het me zonder al te veel problemen alle filters te vervangen. De motoren starten zonder problemen en blijven keurig zonder haperingen draaien.

Nog ’s avonds vertrekken we voor de laatste etappe naar La Coruna. Heel spannend, zullen de motoren hun werk doen? Na een paar uren gaat het nog steeds goed, er is geen hapering te bespeuren, niet op de toerenteller, niet hoorbaar. We varen door de nacht en komen zonder problemen in La Coruna aan. Een heerlijk gevoel, de eerste etappe zit er op zonder al te veel problemen.
We verwelkomen Hans; hij was al een dag in de stad, heeft in een hotel geslapen en de stad bekeken inclusief strandfeest. We besteden de rest van de dag aan boodschappen doen per taxi, dieselolie tanken (4500 l.), een wandeling door de stad en lekker uit eten. We zijn klaar voor de grote oversteek.

Het is donderdag 25 juni: we gaan los voor de oversteek van de Golf van Biskaje, gevreesd door velen, maar in de zomer is het risico niet veel anders als op de Noordzee. Een depressie kan altijd opduiken met de bijhorende wind. Maar de voorspelling voor de komende dagen is zeer goed: zonnig, weinig wind. We vertrekken voor de tocht naar Brest in Bretagne, 800 km rechtdoor, geplande tijd 40 uur. We varen in een strak schema van 4 uur op, 4 uur af. De familie Kossen vormt de ene ploeg, Hans en Wim de andere. Het is een kwestie van discipline, als je 4 uur af bent moet je die ook gebruiken voor rusten/slapen. Alcohol is uit den boze.
Een tocht als deze is eigenlijk tamelijk saai. Je hoeft niet te sturen ( we hebben een autopilot), opletten op andere scheepvaart, logboek bijhouden, zorgen voor eten en drinken, lezen, praten, slapen. Dat is het. Het enige avontuur zijn de dolfijnen: in grote groepen duikelen ze rond het schip of laten zich moeiteloos meevoeren op de boeggolf. We hangen ademloos over de railing om het spektakel te volgen.

In de nacht van vrijdag op zaterdag wordt ik gewekt door Jan Cees. We zijn in de buurt van het eiland Ushaint, voor de kust van Bretagne. We bestuderen de weersvoorspellingen (zeer goed), evalueren het wachtlopen (we voelen ons allemaal nog fris) en besluiten niet af te meren in Bretagne, maar gewoon door te gaan. We zijn wakker, hebben genoeg eten en drinken, wat let ons. Dus de motoren blijven op 2100 toeren, we hernemen ons wachtschema.
De tocht voert ons langs de kust van Bretagne, onderlangs Guernsey, door de Alderney Race langs de kust van Normandie. Alles verloopt vlekkeloos, de zee blijft rustig.
Ik maak me wel zorgen of we voldoende brandstof hebben om door te varen naar Harlingen. We besluiten om af te meren in Cherbourg om diesel te tanken. De pomp is open, maar is er onvoldoende ruimte voor de Lady om af te meren. We nemen het risico niet. We doen een paar kleine inkopen en de volgende ochtend varen we door in de richting van Nieuwpoort om daar te tanken. Zondagavond 28 juni lopen we Nieuwpoort binnen. We tanken nog eens 100 liter, en meren af voor de nacht.

Maandagochtend willen we vroeg los, maar we moeten wachten wegens de zeer dichte mist. Na een uurtje lost de mist wat op, de weersverwachting is gunstig (beter zicht in de loop van de ochtend). We vetrekken, maar de eerste uren is het wel complex navigeren. Het zicht is niet meer als 200 meter, de tonnen zien we pas als we er ongeveer naast liggen. Maar met behulp van de GPS, de laptop en de radar komt het goed. Andere scheepvaart kunnen we goed zien met behulp van de AIS die Jan Cees in zijn laptop heeft: alle beroepsschepen zijn met naam en toenaam zichtbaar op de computer, welke richting hebben ze, hoe hard gaan ze, komt er een aanvaring?
Voor de kust van Walcheren begint de mist op te trekken en voor Hoek van Holland is het helder. We steken met radiohulp de geul over zonder in problemen te komen met de koopvaardij. We vervolgen onze tocht rustig langs de Hollandse kust, en tegen de avond lopen we het zeegat van Den Helder aan. Het slotstuk over het Marsdiep en de Boontjes is zo ongeveer nog het drukste stuk; het barst er van vissers, ze hebben zoveel licht op dat je de navigatielichten niet ziet, dus je weet niet altijd welke kant ze opgaan.
Na het passeren van Kornwerderzand wordt het nog even spannend: de mist valt als een blok over het schip, ik raak even de oriëntatie kwijt, en we lopen aan de rand van de geul aan de grond. Met wat manoeuvreren met de motor zijn we snel los, de mist trekt snel op en op dinsdag 30 juni, 6:00 uur lopen we Harlingen aan. De sluis is nog dicht dus Hans en ik gooien het anker er voor aan het begin van de Kimstervlakte. Met een diep gevoel van tevredenheid trekken we een fles wijn open en heffen het glas.

Om 9:00 gaan we anker op, schutten in Harlingen naar het Van Harinxmakanaal en meren kort daarna af bij SRF, de werf van Lex Tichelaar, een oude kennis van me. Aan deze jongens vertrouwen we het schip toe voor een aantal noodzakelijke ingrepen. www.scheepsreparatiefriesland.nl

Het was een zeer voorspoedige reis, weinig tegenslag, prachtig weer, goede vrienden om me te helpen, 2400 kilometer in ruim 10 dagen, 6500 liter dieselolie, 1 fles wijn.