Eindelijk thuis
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
02 November 2009 | Nederland, Amsterdam
Eindelijk thuis
Het is 2 november, eindelijk is de Lady A thuis, dat wil zeggen in Medemblik, want dichter bij Hauwert kunnen we niet komen.
Afgelopen vrijdag, 30 oktober, was onze laatste dag op de werf in Harlingen. We hadden aangegeven wel eind te willen aan de werkzaamheden, dus Laurens had hier en daar wat extra inzet geregeld. In de laatste 2 weken werden er behoorlijk wat klussen geklaard: nieuwe omvormer, 4 nieuwe accu’s (van 250AH per stuk, info voor de liefhebbers), timmerklusjes, een kraantje voor de bijboot op het dak, roerstandaanwijzer, en de rest.
Zaterdag was de lang verwachte dag: de eerste echte reis van Irene en Wim samen. We werden door Peter Laan naar Harlingen gebracht (de schat), terwijl onze eigen auto achter bleef in Medemblik.
Om een uur of 11 vertrokken we, achteruit de sloot uit, het Harinxmakanaal op naar de sluis in Harlingen. Het schutten verliep vlekkeloos, best wel spannend met z’n tweeen, het is tenslotte een bootje van 40-45 ton (hoeveel precies weten we niet echt). Met rustig weer schoven we de Waddenzee op, op weg naar Kornwerderzand. Daar aangekomen moesten we even wachten voor de brug en de sluis. Terwijl we afmeerden werden we aangesproken door 2 douanebeambten: controle. Dat klikt wat raar, maar de Waddenzee vormt onderdeel van de Schengengrens, de buitengrens van Europa. De controle was op drie punten: van wie is de boot, is de BTW betaald, wordt er niet illegaal rode diesel gebruikt. Peanuts, klaar in een paar minuten.
Na het schutten in Kornwerderzand schoven we het IJsselmeer op, richting Medemblik. De wind was nagenoeg dwars, dus de boot werd wat schommelig, Irene werd een beetje katterig, maar niet ziek. Het Ijsselmeer blijft een saaie klotsplas. Tegen vijven liepen we Medemblik aan, alwaar we door Peter en Margriet werden binnengezwaaid met bloemen en kushandjes, heerlijk!
We meerden af in de Pekelharinghaven tegenover restaurant de Driemaster. De fles champagne die we van Peter Kramer hadden gekregen ging voor de gelegenheid open.
Een bijzonder moment, het einde van de eerste fase van ons avontuur, eindelijk echt thuis vanuit Spanje na 4 ½ maand. Voor een kort moment waren we onuitsprekelijk gelukkig.
Vanaf nu gaan we de boot verder opruimen (4 maanden op de werf zorgt voor veel vuil), thuis de boel inpakken, een deel naar de boot, de rest in de opslag. Eind november vertrekken we uit Medemblik voor een reisje door Nederland voor vrienden en familiebezoek. Eerst naar Enkhuizen, daarna Hoorn, Lelystad, Huizen, Amsterdam, Purmerend, via Haarlem naar Rotterdam, daarna via Brabant weer omhoog naar Wageningen, Arnhem, de Ijssel af naar het Noorden.
Hierna zullen we wel af en toe E-mail sturen over onze avonturen.
Maar als je echt bij wilt blijven: log dan in op ladya.waarbenjij.nu , daar vindt je onze reisverslagen op een rij, met fotomateriaal. Je kunt er je E-mail adres achterlaten, dan krijg je automatisch bericht als we weer een reisverslag hebben geschreven. Makkelijk, hoef je niet elke week in te loggen om uit te vinden waar we zijn en wat we doen.
Het is 2 november, eindelijk is de Lady A thuis, dat wil zeggen in Medemblik, want dichter bij Hauwert kunnen we niet komen.
Afgelopen vrijdag, 30 oktober, was onze laatste dag op de werf in Harlingen. We hadden aangegeven wel eind te willen aan de werkzaamheden, dus Laurens had hier en daar wat extra inzet geregeld. In de laatste 2 weken werden er behoorlijk wat klussen geklaard: nieuwe omvormer, 4 nieuwe accu’s (van 250AH per stuk, info voor de liefhebbers), timmerklusjes, een kraantje voor de bijboot op het dak, roerstandaanwijzer, en de rest.
Zaterdag was de lang verwachte dag: de eerste echte reis van Irene en Wim samen. We werden door Peter Laan naar Harlingen gebracht (de schat), terwijl onze eigen auto achter bleef in Medemblik.
Om een uur of 11 vertrokken we, achteruit de sloot uit, het Harinxmakanaal op naar de sluis in Harlingen. Het schutten verliep vlekkeloos, best wel spannend met z’n tweeen, het is tenslotte een bootje van 40-45 ton (hoeveel precies weten we niet echt). Met rustig weer schoven we de Waddenzee op, op weg naar Kornwerderzand. Daar aangekomen moesten we even wachten voor de brug en de sluis. Terwijl we afmeerden werden we aangesproken door 2 douanebeambten: controle. Dat klikt wat raar, maar de Waddenzee vormt onderdeel van de Schengengrens, de buitengrens van Europa. De controle was op drie punten: van wie is de boot, is de BTW betaald, wordt er niet illegaal rode diesel gebruikt. Peanuts, klaar in een paar minuten.
Na het schutten in Kornwerderzand schoven we het IJsselmeer op, richting Medemblik. De wind was nagenoeg dwars, dus de boot werd wat schommelig, Irene werd een beetje katterig, maar niet ziek. Het Ijsselmeer blijft een saaie klotsplas. Tegen vijven liepen we Medemblik aan, alwaar we door Peter en Margriet werden binnengezwaaid met bloemen en kushandjes, heerlijk!
We meerden af in de Pekelharinghaven tegenover restaurant de Driemaster. De fles champagne die we van Peter Kramer hadden gekregen ging voor de gelegenheid open.
Een bijzonder moment, het einde van de eerste fase van ons avontuur, eindelijk echt thuis vanuit Spanje na 4 ½ maand. Voor een kort moment waren we onuitsprekelijk gelukkig.
Vanaf nu gaan we de boot verder opruimen (4 maanden op de werf zorgt voor veel vuil), thuis de boel inpakken, een deel naar de boot, de rest in de opslag. Eind november vertrekken we uit Medemblik voor een reisje door Nederland voor vrienden en familiebezoek. Eerst naar Enkhuizen, daarna Hoorn, Lelystad, Huizen, Amsterdam, Purmerend, via Haarlem naar Rotterdam, daarna via Brabant weer omhoog naar Wageningen, Arnhem, de Ijssel af naar het Noorden.
Hierna zullen we wel af en toe E-mail sturen over onze avonturen.
Maar als je echt bij wilt blijven: log dan in op ladya.waarbenjij.nu , daar vindt je onze reisverslagen op een rij, met fotomateriaal. Je kunt er je E-mail adres achterlaten, dan krijg je automatisch bericht als we weer een reisverslag hebben geschreven. Makkelijk, hoef je niet elke week in te loggen om uit te vinden waar we zijn en wat we doen.
-
03 November 2009 - 07:37
Marjon & Jos:
Dag lieverds,
Eindelijk weer thuis en eindelijkook op weg. Want dit is het begin van nog veel meer. We zijn heel benieuwd naar het schip. Wat zal het mooi zijn geworden! En ach, dat opruimen komt nu vanzelf.
We houden contact!
Dikke kus,
Jos & Marjon -
03 November 2009 - 10:55
Anneke Smit:
Hi Wim en Irene,
Wat heerlijk dat jullie nu zo ver zijn! Het nieuwe leven is nu (bijna) echt begonnen. Ik kom zeker een keer kijken, ben reuze benieuwd. Veel sterkte met opruimen, schoonmaken enz. en tot ziens,
Anneke -
04 November 2009 - 14:47
Ingrid:
Blistering barnacles,
Wat een leuk verslag.
Ik wens jullie een super reis toe en wellicht tot onderweg.
Liefs
Ingrid -
05 November 2009 - 20:36
Ellen De Jong:
Lieve (ome) Wim en Irene,
Fijn dat de (voor)pret nu echt kan beginnen, dat er nog maar veel meer geluksmomenten mogen komen!!
Jullie zijn welkom aan de loswal in Hazerswou!
Lieve groet,
Ellen
&Co -
12 November 2009 - 20:10
Ida:
We horen het wel als je in Enkhuizen bent. Dan kom ik samen met Annemarie een koppie doen. Trouwens, heb je nog belang bij postzegels? Ze hebben weer een doos vol voor je bewaard, en hij staat bij de receptie op je te wachten. Groetjes Ida -
13 November 2009 - 15:54
Astrid De Jong:
Wat fijn dat het grote avontuur nu echt kan beginnen. Ook ik ben reuze benieuwd hoe het allemaal geworden is. Kom zeker kijken als je in Enkhuizen ben.
Groetjes -
13 November 2009 - 17:44
Julia En Vera:
hallo Irene en Wim,
leuk die verslagen! Dat zal wel steeds tijd vragen, dus goede moed gewenst!
Tot later!
ps. de groeten van Ida en Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
